Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 46

Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 46
Mona er hið mesta tryggða- tröll. Við vorum mjög hamingju- söm. Svo hamingjusamur var ég, að umhugsunin um peninga- pakkana lét mig í friði annað slagið. En svo komu draumarnir um þá, eða martröð' réttara sagt. Eg þorði ekki að segja Monu frá þessu. Hún er svo góð og laus við ágirnd. Hún hefði veikst ef hún hefði komist að því, hve illa mér leið vegna þessara pen- inga. Ég varð oft andvaka um nætur. Mona spurði mig ekki hverju það sætti. Hún horfði á mig bláum, fögrum ástaraug- augum. I sál hennar urðu ekki svik né lýgi, eða annað ljótt, fundið. Svo kom ég dag nokkurn að máli við Monu og kvaðst hafa í hyggju að fara að heiman um tíma. Mona horfði forviða á mig og mælti: „Ertu orðinn leiður á mér, Mac?“ „Nei, Mona. Það sver ég“, svaraði ég. Eg sagði henni ekki að ég hefði ráðist á skip, sem átti að sigla til Honolulu. Ég sagði henni heldur ekki, að ég færi þessa ferð til þess að leita að peningum, sem fólgnir væru í jörð. Ég gat ekki komið mér að því að segja Monu frá þessu. ÉG VAR kominn til Corregi- dor. Omurlegar endurminning- ar komu upp í hugann. Þarna er staðurinn, sem kapteinninn féll á. Hann dó með hughreystandi orð á vörum. Þarna er brúin, sem við urðum að yfirgefa, þó að fimmtíu helsærðir félagar lægju þar. Og þarna er merki- stöngin. Tuttugu metrum nær ökrun- um áttu peningarnir að vera fólgnir. Svo var steinninn. Jú. Þarna voru nokkrir mosavaxnir steinar. Og dálítinn spöl frá þeim var risavaxið Eucalyptustré. Það var eins og köldu vatni væri skvett á mig. Tréð var olt- ið um koll. Sprengja hafði hitt það. Og svæðið umhverfis það var allt tætt í sundur. Ég hafði falið litla reku undir jakkanum. Ég fór að naoka og grafa. Stundum notaði ég berar hendurnar. Ég litaðist um. Eng- inn maður var sjáanlegur. Dauður maður lá undir trénu. Vitanlega óþekkjaniegur. En ég fann merkið á hermannabúningi hans. Þetta var Jim Rogers fé- lagi Sarrows. Hvað hafði Rogers verið að gera þarna? Vafalaust ætlað að sækja peningana og féfletta Sarrow. En sprengja hafði drep- 44 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.