Heimilisritið - 01.11.1949, Qupperneq 51

Eftir þetta varð líf hans eitr-
að. Hann mætti ekki vingjarn-
legu viðmóti ungrar stúlku án
þess að ætla henni lágar hvatir.
Brosti hún blítt, væri handtak
hennar hlýlegt og langt, hrópaði
hann ætíð með sjálfum sér: hún
er að sækjast eftir peningunum
þínum!
Og að lokum skildi hann, að'
hann gæti aldrei kvænzt ungri
stúlku, ef hún væri ekki rík
sjálf. Hefði hann minnsta grun
um, að sú unga stúlka, sem hann
í það og það skiptið lét sér títt
um, væri fátæk, þá gat hún að
öðru leyti verið hin ærlegasta í
hvívetna, en hann trúði því ekki
— tortryggnin gróf um sig í
honum, og hann fann ætíð eitt-
hvað í framkomu hennar, orð
eða gerð', sem réttlætti grun-
semdir hans. Jafnvel þegar hon-
um skjátlaðist.
Hann var orðinn úrkula von-
ar um að kvænast ungri stúlku,
þegar sú útvalda varð allt í einu
á vegi hans. Hann hitti hana
fyrst í samkvæmi í borginni.
Hún var vingjarnleg við hann,
en ekki fremur en við hina herr-
ana. Þau urðu af tilviljun sam-
ferða út, og hann bauðst til að
aka henni heim í bílnum sínum.
Hún bjó í dýrasta gistihúsi borg-
arinnar, og hann fékk að vita,
að hún hefði tvö herbergi og
væri ógift. Þegar hann sótti hana
til að' fara í leikhúsið, kom hún
á móti honum í forsalnum, og
hann skildi af klæðnaði hennar,
að hún myndi hafa ráð á að
klæða sig vel.
HANN forðaðist vandlega að
minnast á auðæfi sín, og þegar
hann fann, að hún endurgalt til-
finningar hans, og að hann
myndi einn góðan veðurdag láta
leiðast til að biðja hennar, hætti
hann að koma í bílnum. Hún
spurð'i undrandi hversvegna, og
hann sagðist hafa selt hann. Ein-
mitt það kvöld var hún í dýrri
loðkápu, og hún sagði, að það
væri sannarlega heppilegt, að
þau hefðu bílinn hennar!
Hann hitti hana daginn eftir
— hún sótti hann í gistihús
hans, og þau ferðuðust um
ströndina í bílnum hennar í tvo
dasra. Þegar bau komu aftur,
hafði hann beðið hennar.
Morguninn eftir fyrstu nótt-
ina í hjónabandinu ta^aði hún
um nokkra reikninga. sem hún
ætti því miður ógreidda —
nokkuð háa — og hann vrði að
hiálpa henni með. Hún hafði lif-
að um efni fram og á lánum síð-
ustu mánuðina, loðkápa, fimm
dýrir kjólar og svo bíllinn. Er
hún sat þarna hálfnakin í rúm-
inu, uppgötvaði hann, að hún
hafði stóran, hrúnan fœðinqar-
blett á vinstra læri. ENDn*
HEIMILISRITIÐ
49