Heimilisritið - 01.10.1953, Qupperneq 17

Einföld sonnindi um ræðumennsku
Ejtir DALE CARNEGIE
<er skrifaði bókitia „Vinsældir o</ áhrif")
r---------------------------------
Fraegur rithöfundur, fyrirlesari og kennari,
sem byggir á áratuga reynslu, gefur hér
dýrmætar leiðbeiningar um livernig eigi
að hrífa hlustendur og halda athygli þeirra.
ÉG ÆTLA að segja þér frá
levndarmáli, sem gerir þér auð-
velt að tala opinberlega þegar í
stað. Fann ég það í einhverri
bók ? Nei. Var mér kennt það í
háskóla ? Nei. Ég varð að kom-
ast að því smátt og smátt, og hægt
og hægt á mörgu.m happa- og
glappa-árunum.
I einföldum orðum er það
þannig: Éerjið e^i tíu mínútum
eða tíu \lukkustundum til að und-
irbúa rœðu. Verjið til þess tíu ár-
um.
Reynið ekki að halda ræðu um
neitt, fyrr en þið hafið öðlazt rétt
til að ræða um það eftir langt
nám og reynslu. Talaðu um eitt-
hvað, sem þú veizt, og veizt að
þú veizt. Talaðu um eitthvað,
sem hefur vakið áhuga þinn. Tal-
aðu um eitthvað, sem þig langar
mjög að kynna hlustendum þín-
um.
Tökum sem dæmi frú Gay Kel-
logg í New Jersey. Hún hafði
aldrei haldið ræðu opinberlega
áður en hún kom á námskeiðið
til mín í New York. Hún var
dauðskelfd : hún óttaðist að ræðu-
mennska kynni að vera einhvers
konar leyndardómsfullur galdur,
sem henni þýddi ekki að reyna.
En samt sem áður, í fjórða nám-
skeiðstímanum hélt hún ræðu af
munni fram, sem hreif áheyrend-
. ur hennar gjörsamlega.
Ég bað hana að tala pm ,,það,
sem mig hefur mest skort í líf-
inu“. Sex mínútum síðar gátu á-
heyrendur hennar vart tára bund-
izt. Ræða hennar var á þessa
leið :
,,Það, sem mig hefur mest skort
í lífinu er það, að ég hef aldrei
þekkt móðurást. Móðir mín dó
þegar ég var aðeins sex ára. Ég
var alin upp hjá ýmsum frænk-
um og öðrum ættingjum, sem
voru svo uppteknir af eigin börn-
OKTÓBER, 1953
15