Heimilisritið - 01.11.1955, Page 21

Fimm dularfyllstu atburðir
sem ég þekki
Alfred Hitchcock er helzti stjórnandi dularfullra saka-
málamynda í Hollywood. Samt valda þessar sönnu
sögur honum áhyggjum. Kvikmynd verður að vera
trúverðug, segir hann, en þessar sannsögulegu frá-
sagnir eru of ótrúlegar — þeim myndi enginn trúa.
MÓÐIR ARNE GANDY hafði
verið að vonast eftir upphring-
ingu frá honum, svo að hún var
ekkert undrandi, þegar síminn
hringdi klukkan þrjú að morgni
dag nokkurn í janúar 1934. Hin-
um megin á meginlandi Amer-
íku, í San Francisco var klukk-
an þá 12 á miðnætti.
Hún fór fram úr og flýtti sér
í símánn. Þegar hún tók upp
heyrnartólið varð hún undrandi
á að heyra ókunna rödd í sím-
anum:
„Drengurinn er hérna, og í
guðs bænum fyrirgefið honum
og gefið honum annað tækifæri,“
sagði röddin. „Það sem ég sagði
um hann í bréfi mínu er allt satt,
hann er góður drengur.“
Um morguninn skýrði frú
Gandy lögreglunni frá því sem
skeði.
„Ég spurði, hver talaði. Hann
svaraði með djúpum hlátri. Ég
sagði honum, að hann hlyti að
hafa fengið skakkt númer, að
ég hefði ekki fengið neitt bréf.
Ég spurði hvaða símanúmer
hann hefði beðið um, og hann
endurtók númerið okkar, en það
er ekki skráð í símabókina.
Það heyrðist í mörgum rödd-
um. Þær virtust koma úr stórum
sal, samkomusal. Þær bergmál-
uðu og voru ógreinilegar.
„Þá fannst mér ég heyra rödd
Arne. Hún virtist koma úr öðr-
um hluta salarins. Ég skildi ekki
hvað hann var að segja.
„Ó,“ sagði ég, „Lofið mér að
tala við drenginn."
Það var mikið hlegið. Ókunna
röddin sagði: ,„Sonur yðar er á
sjúkrahúsi í San Francisco.
Hann er illa farinn, en þér skul-
NÓVEMBER, 1955
19