Heimilisritið - 01.11.1955, Page 25

En hvað um flugmennina, W.
T. Day siglingafræðing og D. R.
Stewart flugmann? Spor þeirra
lágu hlið við hlið um það bil
fjörutíu metra frá vélinni. Þar
enduðu sporin skyndilega. Það
voru engin önnur spor í nánd og
engin merki um bardaga.
Leitarmenn leituðu mjög ná-
kvæmlega á hundrað fermílna
svæði allt í kring. Engin spor
fundust.
Enn í dag hefur brezki herinn
ekki hugmynd um, hvers vgena
Day og Stewart lentu, né hvað
kom fyrir þá. Arabar hafa lifað
1 friðsamlegri sambúð við Eng-
lendinga í mörg ár síðan, en
samt hefur ekki heyrzt orð um
örlög flugmannanna. *
Ein lítil saga fyrir eiginmenn
JÓNAS, sem verið hafði kvxntur all-
mörg ár, 'leitaði ráða hjá vini sínum,
sem var piparsveinn.
„Ég sé ekki betur,“ sagði hann, „en
að heimilislífið sé alveg að fara í hund
og kött. Konan mín virðist dauðleið.
Það virðist ekki snefill eftir af róman-
tík eins og hún var fyrst í stað. Eg vildi
ég vissi, hvað er að.“
„Ædi ég fari ekki nærri um það,“
sagði vinurinn. „Sýnir þú konu þinni
ennþá sömu huglsemi og þegar þú varst
að krækja í hana?“
„Ja,“ viðurkenndi Jónas, „ekki get ég
nú sagt það.“
„Datt mér í hug,“ sagði hinn vísi
ráðgjafi. „Gallinn er sá, að þú ert eins
og annar kvæntur maður sem sagði und-
ir svipuðum kringumstæðum, að þegar
maður hlypi til að ná í strætisvagn,
þyrfti maður ekki að hlaupa eftir að
maður væn búinn að ná honum. Jæja,
nú skal ég gefa þér ráð. Byrjaðu nýtt
líf, strax í dag. Byrjaðu á því að sýna
konunni þinni ofurlitla hugulsemi.
Gerðu þér dælt við hana, eins og þegar
þið voruð trúlofuð. Reyndu að vera unn-
usti hennar, en ckki aðcins eiginmaður.”
„Svei mér, ef þetta er ekki rétt hjá
þér,“ sagði Jónas. „Þetta skal ég ein-
mitt gcra.“
Um kvöldið kom hann askvaðandi
heim með fullt fangið af bögglum,
kyssti bráðundrandi konuna rembings-
koss á vangann og hrópaði af miklum
fjálgleik:
„Elskan, Nú skulum við gera okkur
reglulega glatt kvöld! Hérna er tíu
punda konfektkassi handa þér og hér er
tylft af úrvalsrósum. Nú skaltu smeygja
þér í fallegasta kjólinn þinn. Eg er bú-
inn að panta borð á Borginni, og á eftir
förum við í leikhúsið, ég er búinn að-fá
miða á bezta stað. — Hvað — hvað er
að?“ bætti hann við, er hann sá, að var-
ir hennar titruðu.
„Til að byrja með,“ sagði hún, „fór
vinnukonan úr vistinni í dag. Klara
frænka þín kom óvænt í hcimsókn, og
ómögulegt að segja, hve lengi hún
dvelur, bæði börnin voru send heim
úr skólanum, lasin af slæmu kvefi, og
svo —“ hún brast í grát — „og svo til
að kóróna allt saman, kemur þú heim
fullur og röflandi, — og scnnilega með
slæma samvizku í þokkamót!"
NÓVEMBER, 1955
23