Heimilisritið - 01.11.1955, Qupperneq 28

ur gengið fyrir sig. Þessi mein-
fýsnu bréf gömlu konunnar
þyrluðu upp hvers konar óhróðri
um náungann og það hefur vafa-
laust verið eitthvað satt í því,
sem hún skrifaði. Einn af þeim,
sem hún skrifaði, hefur komizt
áð því að hún vissi of mikið og
hefur myrt hana. Haldið þér
ekki að þetta sé rétt niðurstaða,
Needham?
— Jú, á því leikur ekki
minnsti vafi, herra lögreglufor-
ingi. . . .
Quarles hafði ýtt skýrslunni
frá sér og blaðaði nú í hrúgu af
bréfum, sem lögreglan hafði
safnað saman í þessu máli.
— Það kann að vera, að þér
hafið á réttu að standa, viður-
kenndi hann. Margir virðulegir
borgarar þessa bæjar hafa feng-
ið rógsbréf, sé ég. Að minnsta
kosti fimm manns hafa haft á-
stæðu til þess að myrða frú He-
witt. Hún hefur skrifað sóknar-
prestinum og sakað hann um að
stela þeim peningum, sem hann
hefur fengið sem framlög til
líknarmála og til dr. Moberley
og haldið því fram, að hann hafi
staðið í ástarsambandi við f jölda
kvenna úr hópi sjúklinga hans.
Slíkar ásakanir virðast vera á-
vöxtur sjúklegrar ímyndunar.
Það skiptir ekki miklu máli með
staðhæfingarnar í hinum bréf-
unum, en mér sýnist að bréfrit-
arinn sé persóna, sem þekkir vel
til í bænum og þekkir allar slúð-
ursögurnar um náungann. Gerði
frú Hewitt það? Öll vitnin, sem
hafa verið yfirheyrð, segja að
hún hafi verið sérvitringur, ein-
búi, sem ekki hafi haft neitt
samband við aðra. . . . Hvernig
fékk hún upplýsingar sínar?
Hafði hún síma og gat lapið upp
allar kjaftasögur um hann?
— Nei, hún hafði ekki síma,
sagði Needham yfirlögreglu-
þjónn.
— Hvað er að segja um fjöl-
skyldu hennar? Hún átti -sem
sagt eina dóttur og einn uppeld-
isson. Hitti hún þau oft?
— Uppeldissonur hennar kom
hér nokkuð oft og heimsótti
hana. Hann heitir Lester Wilson
og hefur góða stöðu í London.
Hann kom að minnsta kosti einu
sinni í mánuði og gisti þá yfir
helgi hjá frú Hewitt, sem hafði
alið hann upp frá blautu barns-
beini. Hún hafði alltaf litið á
hann sem sinn eigin son. Við
höfum yfirheyrt hann og hann
er þess fullviss, að hún hafi ekki
skrifað nafnlausu bréfin. . . .
Dóttirin kom hér næstum aldrei,
sagði yfirlögregluþjónninn að
lokum — en hún og móðirin
skrifuðust fremur reglulega á.
— Hvað getið þér sagt mér
26
HEIMILISRITIÐ