Heimilisritið - 01.11.1955, Síða 32

tekin hvort af öðru, að við höf-
um ekki séð neitt annað, sagði
Jack Belton andvarpandi.
— Þið voruð þrjá stundar-
fjórðunga að aka hingað frá
Wexmore. Það er mjög langur
tími. Stönzuðuð þið eitthvað á
leiðinni?
— Já, það er rétt. — Jennifer
greip snöggt um ennið. Henni
hafði loksins dottið nokkuð í
hug. — Bíllinn, sem var bilað-
ur, og komst ekki áfram. Við
höfum bæði gleymt honum,
Jack.
— Já, einmitt, en nú man ég
vel eftir því. . . .
Litli lögregluforinginn Abel
og stóri yfirlögregluþjónninn
Needham hlustuðu af mikilli at-
hygli á frásögn Quarles.
— Allar sannanir í málinu
bentu eindregið á sekt frú He-
witt, en samt sem áður dró ég
alltaf í efa, að hún væri rógber-
inn, sagði Quarles. í fyrsta lagi
er það ljóst, að hún forðaðist
fólk. Hvernig átti hún þá að
þekkja allar slúðursögurnar í
bænum? . . . í öðru lagi virtist
það mjög ósennilegt að hinn
nafnlausi rógberi myndi leggja
bréf sín 1 póstkassa, sem stóð
rétt fyrir utan hús hennar. Ég
hef nú reynt að leysa málið á
þeim grundvelli, að sá seki hafi
ætlað sér að nota frú Hewitt
sem sektarlamb og að frú Hewitt
hafi komizt að því, hver það var,
sem reyndi að koma sökinni yf-
ir á. hana, og að það hafi verið
ástæðan til þess að hún var
myrt.
— Og að hverju hafið þér
komizt? spurði lögreglufulltrú-
inn og brosti efasemdafullur.
— Að þessi niðurstaða mín er
alveg rétt. Bréfritarinn gerði frú
Hewitt grunsamlega vegna þess
að fólkið hér í bænum taldi hana
mjög sérvitra og ef til vill -geggj-
aða. En hún var nú hreint ekki
svo vitlaus, því að hún gat lagt
saman tvo og tvo og fengið út
fjóra. Hún komst að því hver
rógberinn var og þess vegna var
hún myrt.
— Ágizkanir og tilhæfulausar
fullyrðingar, sagði lögreglufor-
inginn æstur. — Ég beygi mig
aðeins fyrir staðreyndum.
— Ég hef leyst gátuna með
aðstoð bréfsins til Jennifer Wat-
erlow, sagði Quarles. — Það
fannst í póstkassanum klukkan
hálf-níu á laugardagsmorguninn
og í því var talað um dansleik,
sem fór fram kvöldið áður. Þar
hafði Jennifer verið í ljósrauð-
um kjól, sem hún notaði í fyrsta
skipti. Hún taldi sjálf, að einn
maður hér 1 bænum hefði séð
hana og hefði sagt frú Hewitt
30
HEIMILISRITIÐ