Heimilisritið - 01.11.1955, Síða 36

stöðugt, og 1 gremju þeytti hún
‘upp hurðinni og hrópaði:
„í guðs bænum hættið þér og
reynið heldur að hjálpa mér.“
Hún heyrði lágan hlátur.
„Það varð að vera — kven-
maður.“
Hún reyndi að sjá framan í
manninn í ógreinilegri birtunni,
en hann varð fyrri til. Sígarettu-
kveikjari small, og loginn blind-
aði hana snöggvast — svo slökkti
hann snöggt, og röddin sagði aft-
ur:
„Ertu raunveruleg, — eða ertu
bara hér til að villa saklausa
ferðamenn?“
Helga stappaði í forina.
„Reynið þér nú að tala af
skynsemi. Bíllinn er bilaður, og
ef þér ætlið að komast lengra,
verðið þér að draga hann sjálfur
af veginum, ég geri það ekki
með handafli.“
Nú skellihló hann. Helga esp-
aðist við hláturinn-----.
„Auk þess verður tjaldið mitt
gegnblautt ef ég læt það liggja
lengur.“
„Jæja, ætlarðu að tjalda
hér —?“
„Já,“ sagði hún snúðugt.
„Reynið þér að koma yður að
verki.“
Hann smeygði sér út úr bíln-
um og fór í regnkápu og nú
sá hún að hann var ungur, herða-
breiður og snöggklipptur, og ó-
sjálfrátt fannst henni hún vera
alltof drusluleg og illa útleikin.
Hann virti hana fyrir sér og
sagði svo: „Þú ert alveg gegn-
blaut.“
Það var umhyggja í rödd hans,
sem kom henni á óvart. Snöggv-
ast brosti hún, svo yppti hún öxl-
um og sagði, að hún yrði varla
blautari, úr því sem komið væri.
Þau snéru sér að bílnum. og
þeim gekk fljótt að draga hann
af veginum, út á troðninginn.
Helga horfði á hann leysa drátt-
arreipið af bílnum og koma því
fyrir í geymslunni. Henni var
orðið gegnkalt, og hún kveið því
að sjá hann hverfa út í nóttina.
Hann smellti aftur farangurs-
geymslunni, leit á hana og
spurði formálalaust:
„Hvar er tjaldið þitt?“
Hún lagði af stað og mótmælti
ekki, þegar hún hrasaði og hann
tók um mitti hennar án þess að
sleppa takinu aftur. Hann reisti
tjaldið með nokkrum öruggum
handtökum, sótti segldúk og
breiddi í botninn, og einnig
teppi úr báðum bílunum.
Örmagna skreið Helga inn i
tjaldið. Hann vafði um hana
teppi færði hana úr skónum og
nuddaði fætur hennar, og smám
saman færðist líf í kalda limi
hennar.
34
HEIMILISRITIÐ