Heimilisritið - 01.11.1955, Síða 43

Ást
og
örverpi
Ensk gamansaga
eftir
Edward Hyams
* # #
ÞAÐ er eitthvað undarlegt og gamal-
dags við það að vera landkönnuður; orð-
ið minnir á skeggjaða trúboða, sem
spóka sig í lafafrakka á bökkum Congo.
Á þcim tímum, þegar hinir heilögustu
lamaprestar í bezt vörðu klaustrum fjar-
lægustu borga heims hafa ekki stund-
legan frið fyrir ferðafólki, og þegar
borðbænir hinna mnfæddu við Amazon-
fljótið cru stöðugt truflaðar af ungum
mönnum og konum í leit að ævintýrum,
er rnesti glansinn farinn af landkönn-
unarferðum. En sumum tekst að lifa
á þessu; og hvað Graham Allardyce við-
víkur, töluvert meira en að lifa á því, þar
eð sú atvinna, sem gerir mann bæði ríkan
og frægan, er góð atvinna. Auðvitað var
velgengi Grahams miklu fremur að
þakka hinni ágætu ritleikni hans og
hæfileikum til að umgangast betri
borgara, en getu hans til þess að
brjótast gegnum frumskóga, eða kjafta
?ig fram hjá crfiðum embættismönnum.
Eigi að síður er það staðreynd, að áður
en hann skrifaði bók sína „Ættflokk-
arnir við Amazon“, hafði hann kom-
ízt töluvert nær upptökum þess fljóts
en gufuskipin ganga, og hitt villimcnn,
sem áttu aðcins mjög úr sér gengin og
gömul útvarpsviðtæki, og metsölubók
hans „Leyndardómar Sikkhimana" vat
byggð á því að hann varð fyrir tölu-
verðum óþægindum af hálfu hinna í-
haldssömu embættismanna þess lands.
Gestirnir í miðdegisverðarboðinu, sem
hann hélt í tilefni af útkomu bókar
sinnar: „Pamir og löndin handan þcss“,
voru ekki ýkja margir: útgefandi hans,
Banet Sandamore, sem hafði gengið í
skóla mcð honum; frænka hans, sjón-
varpsstjarnan lady Violet Allardyce, sem
hafði staðið að baki fyrstu ferðar hans;
Barney Cohen, steinprentari, sem breytti
hinum vel gerðu teikningum Grahams
í ágætar myndir í bókum hans; Celia
Gresham leikkona, sem lék í öllu, allt
frá Shakespeare að þrívíddarmyndum,
en við hana hafði hann átt vingott milli
tveggja leiðangra; og svo auðvitað Gos-
hem O’Shca.
Það voru engir bókagagnrýnendlir
viðstaddir; sú viðbjóðslega hugmynd, að
skáld og útgefendur múti gagnrýnend-
NÓVEMBER, 1955
41