Heimilisritið - 01.11.1955, Side 58

Enda þótt okkur kunni að
þykja þetta broslegt eða jafn-
vel hroðalegt, þá megum við
ekki gleyma því, að peningar
skipta oft máli í hjónaböndum
okkar vestrænna manna, og ekki
er langt síðan heimanmundur
þurfti að fylgja hverri stúlku,
sem ætlaði að ganga í hið heilaga.
Það er ekki víst að öllum þyki
siðir okkar viturlegir, sumir gætu
jafnvel talið þá hlægilega og fá-
ránlega.
Eins er það með þetta, sem
kallað er þynþokki. Annað árið
á hárið að vera sítt, hitt stutt.
Stundum vilja karlmenn hafa
barta, stundum ekki. Annað ár-
ið eiga konurnar að vera flat-
brjósta, hitt árið eiga brjóstin
að bunga út og sprengja öll föt
utan af sér. Stundum eiga hæl-
arnir að vera háir, í annan tíma
lágir. Stuttar buxur, síðar bur-
ur, pokabuxur. „New Look“, „Old
Look“, tízkan í fyrra, tízkan á
morgun, eða . . .
Nei, það væri víst hægt að
halda áfram í það óendanlega. *

Bíllinn var gamall
Bóndi nokkur hafði staðið lengi yfir bílstjóra, sem var að gera við
bílinn sinn.
,,Hvað ertu að glápa á?“ spurði bflstjórinn. „Er þetta fyrsti bíll-
inn, sem þú hefur séð?“
,,Nei,“ svaraði bóndinn þurrlega, „cn hann er mjög líkur honum.“
Veit hvað hún syngur
Ung og falleg stúlka sótti um atvinnu hjá stóm heildsölufirma.
Forstjórinn spurði hana hvort hún hefði nokkra sérstaka æfingu eða
hæfileika, og hún kvaðst hafa unnið nokkmm sinnum verðlaun fyrir
að ráða krossgátur.
„Það er ágætt,“ sagði forstjórinn, „en við þurfum á stúlku að halda,
sem veit hvað hún syngur í skrifstofutímanm.“
„Nú,“ sagði hún, „ég réði þær í skrifstofutímanum.“
56
HEIMILISRITIÐ