Heimilisritið - 01.11.1955, Qupperneq 62

„Vonandi verður lífið okkur
sæludraumur, Maurice,“ hvíslaði
hún.
Svo losaði hún sig úr höndum
hans af skyndingu og greip um
úlnliði hans.
„Bruce! Bruce,“ æpti hún í ör-
væntingu. „Hann er með
skammbyssu í vasanum! Taktu
hana!“
Þetta gerðist svo fljótt að
Maurice kom eins og af fjöllum.
Bruce réðist á hann, en samt
tókst Maurice að stinga hendinni
í vasann. Hann náði skamm-
byssunni og skaut án þess að
miða.
24. kapítuli
Tvær kúlur þutu rétt fyrir of-
an höfuðið á Bruce, en áður en
Maurice tókst að skjóta í þriðja
sinn var honum slengt á gólfið,
og stálharðir fingur tóku allan
mátt úr úlnliði hans. Hann
stundi og sleppti byssunni.
Bruce náði skammbyssunni,
tæmdi skotin úr henni og kast-
aði henni út í horn. Svo stóð
hann þögull og beið eftir því að
Maurice risi á fætur.
„Bruce,“ sagði Linda í flýti.
„Auðvitað sagði ég ekki satt,
þegar ég sagðist vilja giftast
honum, en hann neyddi mig til
þess. Hann sýndi mér byssuna
og sagðist ætla að drepa þig, ef
ég segði það ekki.“
„Hvers konar heilaspuni og;
læti eru þetta út af engu?lt
hreytti Maurice út úr sér háðs-
lega.
En Bruce tók ekkert tillit til
hans. Hann gekk til Lindu, tók
um hendur hennar og kyssti
þær.
„Ég vona þú fyrirgefir að ég
skyldi nokkurn tíma hafa tor-
tryggt þig,“ sagði hann lágt.
Tárin runnu niður kinnar
hennar, og hún kom ekki upp
nokkru orði, en Bruce leiddí
hana með sér fram 1 eldhúsið.
þar sem veitingamaðurinn stóð
skjálfandi af hræðslu.
„Komið þér með eitthvað
sterkt að drekka handa okkur
undir eins!“ sagði hann.
Gestgjafinn þaut af stað, og
það leið ekki á löngu þangað tiL
konjaksflaska og tvö glös stóðu
á borðinu. Bruce hellti í glasið
hjá Lindu og lét hana setjast.
„Hressistu nokkuð?“ spurði
hann.
„Já, þakka þér fyrir.“
„Og nú verðurðu að segja mér
alla söguna, Linda.“
Þegar hann hafði heyrt alla
málavexti, gekk hann inn til
Maurice, sem enn stóð þar upp
við vegginn.
„Alveg er það dæmalaust
60
HEIMILISRITIÐ