Heimilisritið - 01.11.1955, Blaðsíða 65

25. kapítuli
Á KINLOCK HALL biðu allir
óþreyjufullir eftir að Bruce
kæmi aftur. Móðir hans símaði
til Camforth House og fékk þær
upplýsingar, að hann hefði að-
eins komið þangað andartak og
spurt um Lindu, en að þar hefði
enginn orðið hennar var.
Kvöldmaturinn var framleidd-
ur, en frú Kinlock hafði enga
lyst á mat. Þegar óveðrið skall
á fyrir alvöru, fór hún að ganga
óþreyjufull um gólf og neri sam-
an höndum. Hvar var sonurinn í
þessu hæðilega óveðri. Og hvað
mydi hann gera, ef hann fyndi
Lindu og Maurice saman? Ef
Linda hefði í raun og veru svik-
ið hann? Hún þekkti son sinn
það vel að hún vissi, að hann
myndi ef til vill gera eitthvað,
sem hann þyrfti síðar að sjá eft-
ir, ef hann fengi allt i einu sönn-
un fyrir því að farið Lefði verið
á bak við hann. Hvernig svo sem
allt færi, vissi hún að líf hennar
væri eyðilagt ef hún þyrfti að
missa Bruce.
Tíminn leið, og bæði Agnes og
Andrew, sem vöktu með henni,
undruðust það, að frúin, sem á
yfirborðinu var svo köld og sam-
úðarlaus, skyldi geta verið svo
angistarfull.
„Ég hugsa að það sé ekkert
að óttast,“ sagði Agnes. „Sonur
yðar hefur sjálfsagt leitað ein-
hvers staðar skjóls fyrir óveðr-
inu, og nú, þegar veðrinu fer að
slota, leggur hann líklega af
stað heim á leið.“
Þessa nótt var ekkert yfirlæti
í fari frú Kinl'ocks, og hún lét
það skýrt í ljós, að henni þotti
vænt um nærgætni þjónustu-
fóiks síns. Hún var líka dálítið
snortin af því, þar sem hún vissi
vel að hún átti það ekki skilið.
Nú settist hún á stól við arininn
og varð hugsað til þeirra mán-
aða, sem hún hafði dvalið á Kin-
lock Hall. Er hún hugleiddi
þennan liðna tíma, fann hún
að hún hafði harla lítið til að
gleðjast yfir.
„Ef allt fer vel í nótt,“ sagði hún
við sjálfa sig, „skal ég sannar-
lega reyna að breyta framkomu
minni. Hvorki Linda né nokkur
annar skal þurfa neitt til að
kvarta yfir . . .“
Allt þjónustufólkið safnaðist
að lokum saman í stofunni hjá
henni, og skyndilega kallaði ein-
hver:
„Ég heyrði í bíl!“
Klukkan var næstum orðin
hálf þrjú, þegar Bruce stöðvaði
bílinn úti fyrir hallardyrunum,
og hann kinkaði lítið, eitt kolli
til Andrews, sem opnaði dyrnar
fyrir honum og Lindu.
„Biðjið Toby um að aka bíln-
NÓVEMBER, 1955
63