Læknablaðið - 15.07.1997, Qupperneq 13

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
481
Table VI. Stage of the disease at diagnosis of non-seminoma in Iceland 1971-1995. Comparison between patients diagnosed
1971-1977 (group A, n=ll) and 1978-1995 (group B, n=46).
Stage Group A n (%) Group B n (%) Group A+B n (%)
Stage 1 3 (27) 26 (57) 29 (51)
Stage lla 4 (37) 9 (20) 13 (23)
Stage llb 1 (9) 3 (6) 4 (7)
Stage III 0 (0) 1 (2) 1 (2)
Stage IV 3 (27) 7 (15) 10 (17)
Total 11 (100) 46 (100) 57 (100)
ferð. Brottnám eitla í aftanskinurými var ekki
gert til frumstigunar á öllu tímabilinu en 13
sjúklingar (4%) gengust undir slíka aðgerð sem
hluta af meðferð, sex í hópi B en sjö í hópi A.
Meirihluti sjúklinga hafði við greiningu sjúk-
dóm sem virtist staðbundinn.
Meinvörp greindust hjá 28 sjúklingum við
greiningu eða 49% hópsins. Fimm þeirra
(18%) höfðu einkenni sem rekja mátti til
þeirra. Tuttugu og sex höfðu meinvörp í eitlum
í aftanskinurými, 10 höfðu meinvörp í lungum
og einn í lifur.
Tafla VI sýnir stigun sjúklinganna við grein-
ingu. Flestir greindust ástigi I, eða29 (51%) en
28 (49%) höfðu við greiningu sjúkdóm utan
eista (stig II—IV), þar af 10 (17%) á stigi IV. í
hópi B greindust 15% á stigi IV en 27% í hópi
A. Munurinn á milli hópanna reyndist ekki
marktækur. í hópi A greindust þrír af 11 sjúk-
lingum með sjúkdóm á stigi I, enginn þeirra
fékk síðar meinvörp.
Af 46 sjúklingum í hópi B reyndust 26 (57%)
Fig. 3. Estimated probability ofsarvival rate of 56 tnen diagn-
osed with non-seminoma in lceland 1971-1995. Group A
(n—lly triangles), group B (n=46, squares) and the whole
group (n=57, dots).
vera á stigi I við greiningu. Sjúkdómurinn tók
sig upp hjá 10 sjúklingum sem allir læknuðust
eftir lyfjameðferð en einn dó næstum sjö árum
síðar úr bráðu hvítkyrningahvítblæði.
Eistað með æxlinu var fjarlægt með skurðað-
gerð hjá öllum sjúklingunum og var alltaf farið
í gegnum náraskurð. Alls fengu 39 (68%)
sjúklingar að auki lyfjameðferð, átta (73%) í
hópi A og 31 (67%) í hópi B. í hópi A fengu
aðeins tveir sjúklingar fjöllyfjameðferð (18%)
þar sem cisplatín var uppistöðulyfið. í hópi B
fékk hins vegar 31 sjúklingur fjöllyfjameðferð
(67%) með cisplatíni vegna meinvarpa, þar af
átta sjúklingar á stigi III og IV. Þeim hefur
verið fylgt eftir að meðaltali í 75 mánuði (mið-
gildi 66 mánuðir) eða allt frá sjö mánuðum upp
í 185 mánuði.
Níu sjúklingar (16%) fengu einnig geisla-
meðferð, sex (55%) í hópi A en einungis þrír
(7%) í hópi B.
Sýnataka í gegnum pung var gerð hjá einum
sjúklingi, greindum 1990. Þetta leiddi til útsæð-
is í húð á aðgerðarsvæði og síðar til eitla í
mjaðmagrind en hann læknaðist með lyfjameð-
ferð.
Fimm ára lífshorfur fyrir hópinn í heild voru
85% og 83% eftir 10 ár (mynd 3). Á stigi I voru
fimm ára lífshorfur 100%, 80% fyrir stig II og
63% fyrir stig IV. Mynd 3 sýnir lífshorfur fyrir
hópa A og B en 36% lifðu í fimm ár frá grein-
ingu í hópi A en 98% í hópi B (p<0,001).
Sjö hafa látist í hópi A en þeir höfðu allir
sjúkdóm utan eista við greiningu. Létust þeir
allir skömmu eftir greiningu (miðgildi 11 mán-
uðir, bil 3-29), enginn þeirra var krufinn.
Cisplatín var prófað hjá þremur af þessum sjö,
en það var ekki gefið markvisst heldur meira
verið að prófa sig áfram. Hinir fjórir sjúkling-
arnir í hópi A eru á lífi í dag, þar á meðal einn
sem fékk cisplatínmeðferð vegna meinvarpa,
18-19 árum frá greiningu og hefur ekki orðið
vart við enduruppkomu sjúkdómsins hjá þeim.