Skessuhorn - 18.12.2013, Page 90

90 MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2013
Óskum íbúum Hvalfjarðarsveitar
og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári
Þökkum ánægjulegt samstarf á árinu
sem er að líða

Hvalfjarðarsveit
Íþróttabandalag Akraness
óskar öllum sjálfboðaliðum,
starfsmönnum og velunnurum
íþróttahreyfingarinnar gleðilegra
jóla og farsældar á komandi ári.
Þökkum fyrir mikið, ánægjulegt og
fórnfúst starf og færum velunnurum okkar
þakkir fyrir ómetanlegan stuðning.
Íþróttabandalag Akraness - www.ia.is
Óhætt er að segja að hjónin Guð-
mundur Sigurðsson og Jónína
Björg Magnúsdóttir á Akranesi hafi
haft mörg járn í eldinum undanfar-
in ár og áratugi. Gummi og Nína,
eins og þau eru gjarnan kölluð, hafa
um árabil komið víða við í íþrótta-
og menningarmálum á Akranesi
og víðar. Hjónin eru frumkvöð lar
í uppbyggingu aðstöðu til keilu-
iðkunar á Akranesi sem hefur leitt
til þess að keiluspilarar á Akranesi
eru nú í fremstu röð á landsvísu. Þá
er Gummi mikill hagleiks- og hug-
sjónarmaður og fékk menningar-
verðlaun Akraness 2013. Hann er
einna helst þekktur fyrir að vera öfl-
ugur eldsmiður og hefur verið tals-
maður þess félagsskapar á Íslandi
og á Norðurlöndum og er Safna-
svæðið í Görðum miðstöð félags-
samtaka íslenskra eldsmiða í dag.
Guðmundur er einnig mikill hag-
leiksmaður. Við listsköpun er hann
jafnvígur á tré, járn, bein og stein,
en hann er auk þess lunkinn við að
hlaða veggi. Guðmundur er húsa-
og hljóðfærasmiður að mennt og
spilar á fjölda hljóðfæra, svo sem
bassa og harmonikku. Nína er einn-
ig mikil tónlistarkona en hún bæði
spilar á hljóðfæri og syngur. Blaða-
maður Skessuhorns tók þessi dug-
legu hjón tali á dögunum.
Fallegasta barnið
„Ég er fallegasta barn sem fæðst
hefur á Landsspítalanum í Reykja-
vík,“ segir Gummi glottandi, að-
spurður hvaðan hann er. Hann er
upprunalega frá höfuðborginni en
að mestu leyti alinn upp á Vestur-
landi og Hornströndum, þar sem
hann var öll sumur í sveit. Nína er
fædd og uppalin á Akranesi. „Ég er
samt hálf af Vestfjörðum og hálf af
Austfjörðum,“ segir hún. Hjónin
hafa verið saman í þrjátíu ár en þau
kynntust í skólaferðalagi í Hafnar-
firði 1983. „Fjölbrautaskóli Vest-
urlands var að heimsækja Flens-
borgarskóla. Leiðirnar lágu svo
saman á dansleik sem haldinn var
um kvöldið, þegar hann bauð mér
upp í dans,“ útskýrir Nína. Þrem-
ur árum síðar eignuðust þau ein-
eggja tvíburana Sigurð Þorstein
og Magnús Sigurjón. Stuttu síð-
ar ákváðu þau að leggja land und-
ir fót og flytja til útlanda. „Ég klár-
aði stúdentsprófið 1988. Þá voru
margir í kunningjahópnum að
eignast börn á svipuðum tíma og
fjöldi fólks úr vinahópnum fluttist
erlendis. Við ákváðum að flytja til
Svíþjóðar þar sem ég ætlaði í nám.
Ég lærði sænsk málvísindi og ensku
en Gummi var heimavinnandi hús-
faðir í Stokkhólmi á meðan. Dótt-
ir okkar, Steinunn Inga, fæddist svo
1993 í Svíþjóð,“ segir Nína. „Við
fluttum svo í bæ norðarlega í Sví-
þjóð sem heitir Umeå. Þar vann ég
á trésmíðaverkstæði sem fór tvis-
var á hausinn og lagði stund á nám
í hljóðfærasmíði,“ bætir Gummi
við. Hann hélt áfram að smíða eft-
ir að heim var komið og lauk prófi í
húsasmíði á Íslandi.
Getur smíðað úr flestu
Það er fátt sem Guðmundur get-
ur ekki smíðað. Hann er hljóð-
færasmiður, húsasmiður, eldsmið-
ur, bogasmiður og gerir skartgripi
úr beini. Hann hefur meðal ann-
ars smíðað og skorið út í tré margs-
konar dýr sem staðsett eru í Garða-
lundi. „Ég smíðaði íslenska fiðlu
og langspil og ætlaði upphaflega
að hafa þau til sýnis á Byggðasafn-
inu á Akranesi. Þau enduðu á Þjóð-
lagasetrinu á Siglufirði og eru þar
til sýnis. Ég er lítið að smíða hljóð-
færi í dag en er enn að gera við og
laga.“
Guðmundur vinnur í Byggða-
safninu í Görðum á Akranesi. Þar
sinnir hann ýmsum verkefnum og
viðhaldi ásamt tilfallandi smíði. Þar
hefur hann komið á fót miðstöð
fyrir félagssamtök íslenskra eld-
smiða. „Ég fór að sýna eldsmíðinni
áhuga rétt fyrir aldamótin. Ég byrj-
aði á að fara á námskeið hjá Bjarna
Kristjánssyni til að smíða mér verk-
færi í hljóðfærasmíðina og ann-
að. Ég gerði svo sverð og skildi til
að byrja með en síðar meir fór að
koma meira úr eldsmiðjunni,“ seg-
ir hann. Undanfarin fimm ár hef-
ur Íslandsmeistaramót eldsmiða
verið haldið á Safnasvæðinu á sjó-
mannadaginn og nú í ágúst var
haldið Norðurlandamót eldsmiða
á sama stað. „Þar komu sextíu er-
lendir eldsmiðir og um fjörutíu ís-
lenskir, ásamt fullt af gestum. Það
var víst meira að gera á kaffihús-
inu á Görðum en á Írskum dögum
og Vökudögum samanlagt, það var
svo mikið rennerí af fólki,“ útskýr-
ir Gummi. Mótið tók fimm daga
með námskeiðum og keppni. Slík
mót eru haldin á tveggja ára fresti
og hafði Gummi lagt drög að því
fyrir nokkrum árum að halda slíkt
mót hér. „Árið 2008 keppti ég á
Norðurlandamóti í Svíþjóð, til að
afla tengsla. Ég lenti þar í 2. sæti í
opnum flokki. Svíarnir eru svo al-
mennilegir. Sá sem vinnur er í
fyrsta sæti og allir hinir eru bara í
öðru sæti,“ segir hann kíminn. „Ég
fór svo til Noregs fyrir tveimur
árum sem dómari til að kynna mér
framkvæmdina á mótinu,“ bætir
hann við. Hann var um tíma for-
maður Nordiska smidesrådet og er
núna formaður félags íslenskra eld-
smiða.
Víkingar og miðaldir
Hjónin eru einnig á kafi í land-
námssýningum og víkingahátíðum.
„Í kringum ´97 byrjuðum við að
fara á landnámssýningar. Við vor-
um á mörkuðum úti, meðal ann-
ars að selja rúnahálsmen. Við héld-
um svo bara áfram eftir að heim var
komið. Ég var með handverkshús á
Skólavörðustíg í Reykjavík í fimm
ár og var að gera ýmsa minjagripi
þar. Þarna var tækifæri til að gera
meira,“ segir Gummi. Hjónin eru
uppáklædd á slíkum hátíðum og í
Hjón með mörg járn í eldinum
Rætt við Guðmund Sigurðsson og Jónínu Björgu Magnúsdóttur á Akranesi
Hjónin Gummi og Nína eru meðal annars frumkvöðlar keiluiðkunar á Akranesi. Hér eru þau stödd í keilusalnum á Vesturgötu.