Skessuhorn - 18.12.2013, Síða 92

92 MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2013
Stofnuðu Keilufélag
Akraness
Gummi og Nína hafa nóg að gera.
Nína vinnur hjá HB Granda og
hefur unnið þar síðan í september
2010. Hún hefur, líkt og eigin-
maðurinn, komið víða við í sínum
störfum. Hún hefur meðal ann-
ars starfað sem umsjónarkennari,
matreiðslukennari og leiklistar-
kennari. Hún hefur einnig unnið
mikið með fötluðum. Hún vann
hjá Fjöliðjunni á Akranesi í fimm
ár og á Sólheimum í Grímsnesi
sem unglingur. Hún hefur einn-
ig starfað í Ölveri og á sambýl-
um erlendis. „Það gefur manni
ótrúlega mikið að vinna með fötl-
uðum. Það er svo gefandi starf,“
segir hún. Þá var Þjótur á Akra-
nesi með keilulið um árabil og
þjálfaði Nína liðið. Nína tekur
fram prjónana í frítímanum. „Ég
prjóna á haustin og fram yfir ára-
mót. Það koma bara ekki jól ef ég
er ekki búin að prjóna eitthvað.
Þó ekki væri nema einn vettling.
Svo fer ég í pásu,“ segir hún. En
það sem á hug og hjörtu hjónanna
er keilan. Þau hafa rekið Keilu-
félag Akraness um árabil og eru
einnig stofnendur þess.
„Það var úti í Svíþjóð sem
Gummi byrjaði í keilunni. Bróð-
ir hans bjó hinum megin í Stokk-
hólmi og þeir vildu ná að hittast
einu sinni í viku og gera eitthvað
saman,“ segir Nína. „Við flettum
upp hvað við gætum gert og fund-
um þarna keilu í háskóla sem var
miðsvæðis. Þar gátum við mæst á
miðri leið. Við héldum að þetta
væri keila fyrir stúdenta en þegar
við komum þangað kom í ljós að
þetta voru allt gamlir karlar,“ bæt-
ir Gummi við og hlær. Það kom
þó ekki að sök og bræðurnir héldu
áfram að mæta á keiluæfingar einu
sinni í viku. Það var svo eiginlega
fyrir tilviljun að Gummi keppti
í fyrsta sinn í keilu. „Ég mætti
þarna einu sinni til að horfa á leik.
Það var einn í keiluliðinu, sem var
alveg eins og Elvis Presley. Hann
keyrði leigubíl og var seinn þann-
ig að ég var bara dubbaður upp og
látinn spila.“
Keyrðu á milli til að
komast á æfingar
Nokkrum árum síðar byrjaði Nína
einnig í keilunni og hefur áhuginn
fylgt hjónunum allar götur síðan.
Þau stofnuðu keilufélag Akraness
1997 í félagi við Pétur Svanbergs-
son. „Ég keypti langan Landro-
ver og svo leigðum við brautir í
keilusalnum í Mjódd. Æfingar
voru alla laugardaga og við keyrð-
um á milli,“ segir Gummi en þetta
var áður en Hvalfjarðargöng voru
opnuð þannig að ýmislegt var á
sig lagt til að koma félaginu á fót.
„Það var ekki hægt að fá styrk til
að opna keilusal hérna á Akranesi
nema það væri til keilufélag. Þess
vegna stofnuðum við þetta félag
og keyrðum á milli. Við byrjuðum
með lið í fjórðu deild sem spilaði
sig beint upp. Nú er félagið með
tvö lið í efstu deild karla,“ heldur
hann áfram. „Það er varla hægt að
tala um keiluna án þess að nefna
Bjarna Borgar Jóhannsson. Hann
vann allar nætur þegar verið var að
setja salinn upp og gerði ótrúlega
mikið. Hann var fyrstu árin stoð
og stytta varðandi uppsetning-
ar og allar viðgerðir. Móðir hans,
Guðlaug Aðalsteinsdóttir sá lengi
um að þrífa af liðinu bolina,“ bæta
þau við. Áður en keilufélagið var
stofnað æfði Gummi keilu með
KR í Reykjavík og keyrði þá líka
á milli. Hann hefur einnig verið
þátttakandi í hinum ýmsu nefnd-
um hjá Keilusambandi Íslands og
er nú í aganefnd. Það hefur því
verið mikið af ferðum í bæinn hjá
honum tengdum keilunni.
Yfir 50 manns í keilu
á Skaganum
Í dag æfa á bilinu fimmtíu til sextíu
manns keilu á Akranesi, sé félag eldri
borgara talið með. Æfingaaðstaðan
er í kjallara íþróttahússins við Vest-
urgötu. Gaman er að geta þess að
faðir Nínu var einn af þeim sem vann
við bygginguna á þessu húsi. „Ung-
lingadeildin í keilunni gerir margt
skemmtilegt fyrir utan æfingar nar.
Það er haldin diskókeila, furðufata-
keila og gistinótt svo eitthvað sé
nefnt. Þetta eru um 16 til 20 krakk-
ar sem æfa keilu hér á hverju ári.
Þau græða á því að vera í litlu félagi,
því það næst að mynda svo góðan
hóp,“ segir Nína. Haldnar eru þrjár
keppnir fyrir unglinga á hverju ári.
Þær eru meistarakeppni ungmenna,
unglingaliðakeppni, þar sem reynir á
samvinnunna. Að auki er Íslandsmót
þar sem Keilufélag Akraness hefur
átt Íslandsmeistara á hverju ári. Þá
er Guðmundur þjálfari unglinga-
landsliðsins í keilu og var áður þjálf-
ari kvennalandsliðsins. Hjónin fara
því saman á næsta ári til Danmerk-
ur með landsliðið en Nína fer með
til aðstoðar. Keilufélag Akraness á
nær undantekningalaust unglinga í
landsliðinu.
Börnin og barnabörnin
líka í keilu
Keilan hefur reynst þeim sannköll-
uð fjölskylduíþrótt en öll börn þeirra
hjóna hafa einnig æft og keppt í
keilu. „Tvíburarnir byrjuðu að æfa
keilu í kringum níu ára aldur, þá úti
í Svíþjóð. Þeir héldu því báðir áfram
eftir að heim var komið og hafa
báðir keppt á erlendri grundu með
landsliðinu, ásamt Steinunni systur
þeirra. Steinunn á einnig Íslandsmet
í skotfimi,“ segja þau en þess má til
gamans geta að Gummi hefur einnig
lagt stund á skotfimi. Steinunn Inga
á fleira sameiginlegt með foreldrun-
um en hún er einnig góð söngkona.
„Hún vann Hátúnsbarkakeppnina
með vinkonu sinni, Hugrúnu Har-
alds, og er líka mjög handlagin. Hún
útskrifaðist nýlega úr Snyrtiaka-
demíunni, þannig að það má segja
að hún sé í handverki líka,“ segja þau
með stolti. „Hún vill hafa eitthvað
í höndunum, það skiptir ekki máli
hvort hún sé að hekla eða snyrta ein-
hvern,“ bæta þau við glöð í bragði.
Gummi og Nína eiga fimm barna-
börn. Tvö þeirra eru byrjuð að æfa
keilu. Matthías Leó, sem er sex ára,
hefur verið í keilunni frá tveggja ára
aldri og Nína Rut æfir líka hjá afa og
ömmu. „Matthías Leó keppti fyrst
með afa á jólamóti þegar hann var
þriggja ára. Þetta er þriðji veturinn
sem hann æfir. Þegar hann var yngri
bað mamma hans um gamla keilu
handa honum í jólagjöf. Gummi
pakkaði slíkri inn og gaf honum. Það
var besta jólagjöfin,“ segir amman
Nína. „Keilan er svo skemmtileg,
hún er íþrótt sem hentar svo mörg-
um,“ segir Nína.
Taka því rólega um jólin
Hjónin Guðmundur og Jónína ætla
að taka því rólega um jólin. Þrátt fyr-
ir það segja þau frá því að framundan
séu jólamót í keilunni, tónleikar með
kvennakórnum og ýmislegt fleira á
dagskrá. Miðað við annirnar allt árið
um kring eru jólin kannski rólegur
tími. „Á meðan við bjuggum í Sví-
þjóð komum við aðeins einu sinni
heim til Íslands yfir hátíðirnar. Við
vöndum okkur þá á að borða hangi-
kjötið á aðfangadag. Það er svona
hefð hjá okkur frá því að við bjugg-
um úti. Annars er bara framundan að
fara til Danmerkur á næsta ári með
landsliðið og til Svíþjóðar á næsta ári
út af eldsmíðinni,“ segja hjónin hress
í bragði að lokum. grþ
Guðmundur einbeittur í eldsmíðinni. Myndin er tekin við Fjörukrána í Hafnarfirði.
Ljósm. úr einkasafni.
Guðmundur er bogasmiður og leggur
stund á bogfimi. Hér mundar hann
bogann. Myndin er tekin að Eiríks-
stöðum í Haukadal þar sem víkinga-
félagið Hringhorni var við leiki og
æfingar. Ljósm. úr einkasafni.
Nína að syngja með söngsystrum sínum úr Stúkunum. Myndin er tekin í Reykjavík. Ljósm. úr einkasafni.
Beðið eftir að tónleikar hefjist á Smiðjuhátíðinni á Seyðisfirði. Ljósm. úr einkasafni.