Læknablaðið - 15.01.2001, Qupperneq 81

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 11
Með hellu og sjóveíkí
Bjarni
Jónasson
Sendiö efni í anda
læknaskops í
Broshornið.
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfasíma
564 4106
eða á netfang:
bjarn i.jon asson @
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Umsjónarmaður er
heilsugæslulæknir í Garðabæ
og stjórnarmaður í Nordisk
Selskap for Medisinsk Humor.
Úr fötunum
Eldri kona kom til læknisins. Hann las yfir sjúkraskrá
konunnar og sagði svo:
„Jæja, Guðrún mín, nú ætla ég að biðja þig að fara
úr fötunum."
„Eg veit ekki hvort ég ætti nokkuð að vera að fara
úr,“ sagði konan. „Maðurinn minn sálugi dó fyrir
mörgum árum.“
„Fyrirgefðu," sagði læknirinn, „en ég fæ ekki séð
hvað það kemur málinu við. Ég bið þig vinsamlegast
að fara úr fötunum."
„En læknir minn góður, ég hef lifað ein síðustu 15
árin.“
„Guðrún mín, það skiptir ekki heldur neinu máli.
Farðu nú úr fötunum og þá getum við hafist handa.“
„Jæja, þá það,“ sagði konan, „en ég vara þig við.
Þú ert að leika þér að eldi!“
Meö hellu fyrir eyrum
Háls-, nef- og eyrnalæknirinn var að skoða konu á
miðjum aldri, hún var búin að vera kvefuð í þrjár
vikur og var komin með hellu fyrir eyrun. Læknirinn
fann út að konan var með væga eymabólgu og
ráðlagði henni að nota eymadropa úr því að bólgan
væri svo lítil. Konan kom svo í annað sinn og loks í
þriðja sinn á stuttum tíma og alltaf með hellu. í þetta
skipti hafði hún manninn sinn með sér.
„Ég er alveg að missa þolinmæðina. Nú verður þú
að fara að gera eitthvað í málinu,“ sagði konan
pirruð.
„Ég hef verið að reyna að gera það sem er þér
fyrir bestu, frú mín góð,“ sagði læknirinn. Samt hef ég
á tilfinningunni að þú sért óánægð með það sem ég
hef gert fram að þessu.“
Þegar hér var komið ræskti eiginmaðurinn sig,
stóð upp og sagði:
„Það er svo undarlegt, læknir. Ég hef búið með
henni í 18 ár og hef haft það sama á tilfinningunni
allan tímann.“
Eins og bjalla
Sjúklingurinn: „Ég get ekki losnað við þá undarlegu
tilfinningu að ég sé bjalla.“
Læknirinn: „Taktu þrjár af þessum töflum á dag
og hringdu svo í mig, ef þú skánar ekki.“
Af sjóveiki
Farþegi á skipi var illa haldinn af sjóveiki og leitaði
því til skipslæknisins.
„Áttu ekki eitthvað til við þessum fjanda?“ spurði
farþeginn.
„Hafðu engar áhyggjur af þessu,“ sagði læknirinn.
Það hefur aldrei neinn dáið úr sjóveiki."
„Þetta var illa sagt,“ stundi farþeginn. „Það hefur
verið vonin um að deyja, sem hefur haldið í mér
tórunni."
Hundatilfinning
Sjúklingurinn: „Ég verð nú að segja það læknir, að
þessi tilfinning er orðin þreytandi að ég sé hundur.“
Læknirinn: „Og hvað hefurðu haft þessa
tilfinningu lengi ?“
Sjúklingurinn: „Ég er nú ekki alveg viss, en líklega
frá því ég var hvolpur."
Skjálfandi hendur
Eldri karl, þrútinn í framan og angandi af
brennivínslykt kom inn á heilsugæslustöð og bað um
að fá að hitta lækni.
„Þú verður að hjálpa mér ljúfurinn því hendurnar
á mér skjálfa svo rosalega."
„Hvernig er það eiginlega með þig maður,
drekkurðu ekki dálítið ríflega?" spurði læknirinn.
„Nei,“ sagði maðurinn, „og það er nú einmitt
vandamálið, að ég helli svo miklu niður.“
Yfir og undir
'Á röntgenstofu í borginni velta menn því fyrir sér
hvemig þeim sjúklingum líði sem eru með „svima yfir
höfði“ og „verk undir ilinni". Allt er nú til!
Pipar og hnerri
Ung kona kom til læknis og bað um almenna
læknisskoðun. Læknirinn fann ekkert athugavert og
spurði hana hvort hún væri með áhyggjur út af
einhverju sérstöku.
„Já, eiginlega er það dálítið sem ég er að velta
fyrir mér,“ sagði konan.
„Og hvað er það?“ spurði læknirinn.
„I hvert skipti sem ég hnerra fæ ég kynferðislega
örvun,“ sagði konan.
„Ja hérna," sagði læknirinn, „og hvað hefurðu gert
við því?“
„Notað svartan pipar,“ svaraði konan.
Læknablaðið 2001/87 81