Læknablaðið - 15.05.2001, Side 101

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 15
Bjarni Jónasson
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið,
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfasíma
564 4106
eða á netfang:
bjami.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Umsjónarmaður er
heilsugæslulæknir í Garðabæ
og stjómarmaður í Nordisk
Selskap for Medisinsk Humor.
Brotnír fingur og skornir
Hljóðlaust og án lyktar
Eldri kona kom til læknis og bar sig illa.
„Þetta er alveg hræðilegt hjá mér, læknir minn
góður. Eg er sífellt að leysa vind en sem betur fer er
hann bæði lyktarlaus og hljóðlaus. Annars væri ég í
vondum málum.
Eg er til dæmis búin að reka við 10 sinnum á
meðan við höfum verið að tala saman en að
sjálfsögðu veistu ekkert af því úr því það finnst
hvorki lykt né heyrist hljóð.“ Læknirinn skrifaði upp
á grænar pillur, sagði konunni að taka eina á dag og
koma síðan á stofuna viku seinna.
Þegar konan kom aftur sagði hún: „Heyrðu
læknir, það hefur nú orðið einhver breyting, en alls
ekki til hins betra. Ég rek ennþá við út í eitt og það er
alveg hljóðlaust eins og áður en nú er lyktin alveg
hræðileg.“
„Þá hefur mér tekist að ná úr þér nefstíflunni“,
sagði læknirinn „og þá er röðin komin að því að
athuga í þér heyrnina.“
Alverkja
Karl kominn af léttasta skeiði en þó alls ekki gamall
kom til læknis. „Mig verkjar, þegar ég ýti héma“ (ýtir
á síðuna) „og þegar ég ýti hérna“ (ýtir á hina síðuna)
„og hérna“ (ýtir á lærið) „og hérna, hérna og hérna“
(ýtir á hitt lærið og báða handleggina).
Læknirinn skoðaði manninn mjög nákvæmlega og
fann loksins út eftir langa mæðu að maðurinn var
puttabrotinn.
Náið samband
Loftur hafði verið heimilislæknir Þórdísar í áratugi
og hafði gengið með henni í gegnum súrt og sætt.
Samband læknisins og sjúklingsins einkenndist af
gagnkvæmum skilningi og trausti.
Þórdís hafði verið eitthvað slöpp og Loftur ákvað
að senda hana í blóðrannsókn. Þegar Þórdís hringdi
til að spyrja hver niðurstaðan væri svaraði læknirinn:
„Hún er náttúrulega unaðsleg eins og manneskjan
öll.“
Getur spilað
Gutti kjötiðnaðarmaður kom á slysadeildina með
nokkuð slæman skurð á vinstri löngutöng. Hann var
strax drifinn inn á aðgerðarstofu þar sem tveir læknar
lögðu á ráðin hvernig best væri að gera við fingurinn.
„Haldið þið að ég geti spilað á píanó eftir þetta
óhapp?,“ spurði Gutti. „Já, það á ekki að vera neitt
vandamál. Við lögum þennan putta,“ sagði annar
læknirinn og lagði sig í líma við að draga úr áhyggjum
mannsins. „Það verður alveg stórkostlegt, því ég hef
aldrei getað spilað á píanó,“ sagði Gutti.
Meiri hreyfing
Tveir menn tóku tal saman á biðstofu læknisins. Ekki
leið á löngu þar til talið barst að krankleika og hinum
ýmsu leiðum til betri heilsu.
„Ég sat mikið fyrir framan sjónvarpið og horfði á
golf,“ sagði sá þreknari. „Læknirinn minn benti mér á
að ég þyrfti meiri hreyfingu ef ég ætlaði að léttast.
Þrátt fyrir breytinguna hef ég ekki léttst um eitt
gramm.“
„Og hvað hefurðu þá verið að gera?,“ spurði hinn.
„Ég hef verið að fylgjast með tennis í staðinn fyrir
golfið.“
Áfengi drepur
Læknanemarnir hlustuðu með andakt á dósentinn
fræða þá um eituráhrif alkóhóls. Til þess að færa
sönnur á mál sitt setti hann nokkra orma í krukku
sem var full af vínanda. Eftir nokkrar sekúndur voru
ormarnir dauðir.
„Eins og þið sjáið eru áhrifin augljós á þær
lífverur, sem eru manninum óæðri“ sagði dósentinn.
„Hvaða áhrif haldið þið svo að alkóhól hafi á
manninn?“
Læknanemi í öftustu röð rétti upp hendi og sagði:
„Sá sem drekkur áfengi fær ekki ormaveiki."
Á spítala
„Pabbi er búinn að vera í heilan mánuð á
spítalanum,“ sagði Lalli litli við kennara sinn.
„Það var leitt að heyra. Hvað amar að honum,
Lárus minn?,“ spurði kennarinn.
„Ekki neitt. Hann er nýorðinn læknir."
Illt í maganum
Hinrik lá á spítala og var illt í maganum. Til að bæta
gráu ofan á svart var algjört lystarleysi að gera
honum lífið leitt. Hann gat með engu móti komið
niður súpunni sem honum var færð í hádeginu, aftur
um kvöldið og loks fyrir nóttina.
Morguninn eftir var hann vakinn til að fá stólpípu.
I því hringir systir hans og spyr Hinrik hvernig hann
hafi það.
„O, ekki sem verst núna. En eitt skal ég ráðleggja
þér, systir mín góð. Ef það á einhvern tímann fyrir
þér að liggja að dvelja á þessu sjúkrahúsi skaltu fyrir
alla muni borða súpuna þína, sama á hverju dynur,
því annars vilja þau troða henni upp í afturendann á
þér.“
Læknablaðið 2001/87 489