Læknablaðið - 15.01.2004, Síða 46

UMRÆÐA & FRÉTTIR / SKÝRSLA RÍKISENDURSKOÐUNAR
Óskar Einarsson
formaður Læknafélags Reykjavíkur
Ef viö eigum að draga einhvern lærdóm af skýrslunni
þá er hann sá að það var ekki staðið mjög markvisst
að þessari sameiningu eins og þó hefði þurft. Það sem
menn höfðu að leiðarljósi voru háleit markmið og
almennt pólitískt tal. Svo fór sameiningarferlið í gang
eins og af sjálfu sér og varð fljótt mikilvægara en efnið
sjálft. Til dæmis var lögð mikil áhersla á að taka
grunn að nýjum barnaspítala meðan enn var verið að
ræða sameininguna en þar með var búið að njörva
niður framtíðarstaðsetningu spítalans. Meðan
nefndin var að fjalla um málið og skoða álitsgerðir
erlendra sérfræðinga var hin pólitíska ákvörðun tekin
með skóflustungu.
Nær hefði verið fyrir okkur að læra af nágrönnum
okkar á Norðurlöndunum hvaða vandamál fylgja því
að sameina sjúkrahús. Þar er víða búið að sameina
þau, til dæmis í Gautaborg, og við hefðum getað losn-
að við að brenna okkur á ýmsu sem þeir gerðu og við
líka. Svo mátti sameiningin ekki kosta neitt heldur
átti hún að spara svo og svo mikið. Hvatinn var
sparnaður en hin faglegu markmið voru óljós. Það er
Ijóst að svona stórt verkefni kallar á ákveðinn stofn-
eða fórnarkostnað. Það má því segja að þeir sem
fengu þetta stóra verkefni höfðu léleg spil á hendi.
Það vekur furðu að bresk sjúkrahús skuli valin til
samanburðar. Breska heilbrigðiskerfið er í molum
eftir langvarandi fjársvelti. Læknasamtökin áætla að
þar vanti 7000 sérfræðinga til starfa við sjúkrahúsin
og Bretar eru að senda sjúklinga til meðferðar í ná-
grannalöndunum. Það er því verið að bera okkur
saman við breska kerfið sem er í lægð. Auk þess er
samanburðurinn ekki sanngjarn. Breska ráðgjafa-
fyrirtækið hafði ekki tölur um einkarekstur lækna
utan sjúkrahúsa en hann er umtalsverður, einkum í
Lundúnum þar sem helmingur samanburðarsjúkra-
húsanna er. í skýrslunni er ekki minnst á hann.
Spurningin er því hvort við viljum bera okkur saman
við ófullnægjandi þjónustu. Ég hefði kosið saman-
burð við sjúkrahús á Norðurlöndum og Hollandi.
í skýrslunni er rætt um að afköst lækna séu ekki
nógu góð. Ég held að þau séu nógu góð. Við sem
starfað höfum á erlendum sjúkrahúsum vitum að
læknar hér vinna miklu meira af almennum verkum
en þar tíðkast. Þar er víðast miklu öflugra stoðkerfi,
fleiri tækni- og rannsóknarmenn en hér. Þetta verður
að hafa í huga. Við þurfum hins vegar að skoða hvort
stjórnendur eru of margir hjá okkur. I því sambandi
hefur verið bent á tvískipt stjórnunarlag - lækningar
og hjúkrun - sem gæti haft áhrif.
Þessi skýrsla er ágætis jólahugvekja en ekki afger-
andi plagg. Hún vekur fleiri spurningar en hún svarar.
Það þarf að fara gætilega í ályktanir. En markverð-
astar eru ábendingar Ríkisendurskoðunar um það
hvernig vinnubrögð hins opinbera eiga ekki að vera.
Þeir sem að sameiningunni hafa starfað eiga því hrós
skilið fyrir að bjarga því sem bjargað varð. Nú erum
við í miðri sameiningu og stærsta vandamálið er að
starfsemin fer fram á tveimur stöðum. Þetta er
óþolandi ástand sem við getum ekki sætt okkur við til
lengri tíma. Sérgreinarnar eru tvístraðar og það
kemur daglega niður á sjúklingum. Til að veita sjúk-
lingi fullnægjandi þjónustu þarf að senda hann
nokkrum sinnum í sjúkrabíl yfir Öskjuhlíðina. Það er
fyrir neðan allar hellur.
46 Læknabi.aðið 2004/90