Læknablaðið - 15.04.2012, Qupperneq 41

BARNALÆKNIR í ÍRAK
Þegar Veslurlandabúaniir voru allir staðnir á fætur til að liðka stirða liði sátu írakarnir Götusali í Nasirt/iah.
sem fastast með krosslagðafætur og gæddu sér á grilluðum fiski beint úr Efrat.
Að leiðarlokum
í ferð okkar til írak voru gerðar aðgerðir á
17 börnum með hjartagalla á borð við op
á milli slegla, víxlun stóru slagæðanna,
fernu Fallots, gátta- og sleglaskiptagalla,
ósæðarþrengsli, tvöfalt útflæði frá hægri
slegli, þrengsli undir ósæðarloku, eins
slegils hjarta og opna fósturæð. Tvö börn
þurftu á enduraðgerð að halda og tvö börn
létust. Nokkur börn sem beðið höfðu á
spítalanum í tvær vikur eftir aðgerð þurftu
frá að hverfa þar sem ekki tókst að veita
þeim meðferð að þessu sinni. Vonandi
munu þau ganga fyrir í næstu ferð eftir
þrjá mánuði.
Þremur dögum fyrir brottför okkar
mættu fréttamenn frá nokkrum sjónvarps-
stöðvum á sjúkrahúsið. Þeir tóku viðtöl
við starfsfólk og sögðu frá komu okkar í
fréttatímum kvöldsins. Upphaflega hafði
þetta átt að gerast síðasta daginn til að
vekja ekki of mikla athygli, ef ske kynni að
einhverjir myndu notfæra sér veru okkar í
pólitískum tilgangi. Þegar íraski yfirlækn-
irinn var spurður hvers vegna þetta hefði
breyst svaraði hann: „Don't worry. You are
low value targets."
Snemma morguns seint í janúar sitjum
við tvö „low value targets" - eitt frá íslandi
og annað frá Hvíta-Rússlandi - og ökum
gegnum eyðimörkina eftir sama blýants-
strikinu og áður. Það er enn myrkur og
skítakuldi í bílnum. Eg prísa mig sælan
fyrir að hafa verið svo forsjáll að taka
með mér flíspeysuna góðu. Bílstjórinn er
syfjaður og mér sýnist hann jafnvel dotta
undir fullu tungli. Ég sit í aftursætinu og
sendi honum hvasst augnaráð í speglinum.
Við drögumst aftur úr lögreglufylgdinni,
en þegar við loks náum þeim aftur rífast
bílstjórarnir og skammast. Það er hið besta
mál því okkar maður hefur glaðvaknað.
Smám saman birtir af degi og eyðimerk-
ursandurinn fær á sig rauðleitan blæ í
morgunskímunni. íraska þjóðin er á tíma-
mótum. Að vissu leyti mætti segja að hún
sé einsog maður sem stendur í vegarkant-
inum í eyðimörkinni og bíður. Innrásar-
herinn er farinn, í bili að minnsta kosti, og
þjóðin er með eigin ríkisstjórn og forseta.
Undir niðri kraumar þó aldagamalt ósætti
og sundrung á milli hópa sía-múslima,
súnní-múslima og Kúrda. Það er óskandi
að fólkið eignist loks almennilega leiðtoga,
taki réttar ákvarðanir og reyni að semja
frið sín í millum og við nágranna sína. Og
að hinar viljugu þjóðir sýni að ástæðan
fyrir þátttöku í innrásinni 2003 var raun-
verulega umhyggja fyrir írösku þjóðinni,
en ekki eitthvað allt annað. Það má til
dæmis gera með því að styrkja þróunarað-
stoð við þetta stríðshrjáða land.
Heimildir
babyheart.org/
casi.org.uk/info/garfield/dr-garfield.html
casi.org.uk/info/unicef/990816qa.html
johnpilger.com/
preemptivelove.org/
LÆKNAblaðið 2012/98 233