Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2001, Blaðsíða 46

Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2001, Blaðsíða 46
Dagný Kristjántsdóttir þrýstingi foreldranna og fer til Kaupmannahafnar til að fullnuma sig í hannyrðum. Lygarnar til að bjarga mannorði hússins eftir að hún kemur ólétt heim ganga nærri henni, hún grætur stöðugt og felur sig niðri í kolageymslu þegar eldri systirin kemur í heimsókn. Eftir fæðingu barnsins blómstrar hún stutta stund. Þegar Þuríður er búin að fjarlægja barnið veikist tmg- frúin og eftir veikindin er hún: „... kinnfiskasogin og grá, slokknuð í aug- unum, þrjátíu og tveggja ára gömul, virtist heyra illa, brosti ekki framan í neinn ...“(60) Rúmlega fertug lítur hún svona út: Hún varð gamalleg íyrir aldur fram, hirti lítt um persónu sína, gránaði fyrir hárum, missti tennurnar, og það rnnnu af henni holdin. Hún varð smátt og smátt óþekkjanleg frá alþýðukon- unum, sem höfðu átt þrettán börn, var álitin sóði í húsinu, og talin einkennilega grunnhyggin af svo vel ættaðri konu, ef til vill vegna þess, hvað hún heyrði illa, en hún var góð við alla, eins og gömul mæðumanneskja, sem hefur séð á eftir tíu börn- um í gröfina, horft á húsið sitt brenna og manninn sinn fara í sjóinn, já, hún gerði öllum gott. (89-90) Rannveig brotnar þannig niður stig af stigi í sögunni. Persónan er rnjög óskýr og lesanda er alls óljóst hvers vegna hún lendir í þessari ógæfu. Þrjár skýringar eru hugsanlegar. Sú fyrsta er að ungfrúin góða sé ffemur einföld og fáfróð og geri sér einfaldlega ekki grein fyrir afleiðingum gjörða sinna. Hún tekur ekki áhættuna af óvelkominni þungun af því að hún gerir sér ekki grein fyrir að það fehst áhætta í því að vera með karlmönnum. Onnur skýring er sú að ungfrúin geri sér fulla grein fyrir því sem hún er að gera. Þá er hún beinlínis að nota kynlífið sem henni býðst og hinn frjóa líkama sinn til að hefna sín á foreldrum sínum og eldri systur. Ef lesandi á að taka sér stöðu með Rannveigu og setja sig í hennar spor er þetta eiginlega eina leiðin til að skilja persónuna. Vegna þess að þá vel- ur hún sjálf leiðina sem hún vill fara þó að hún viti að þessi uppreisn kall- ar smán yfir bæði hana og fjölskylduna. Uppreisn ungfrúarinnar góðu er því undir formerkjum sjálfstortímingar eins og uppreisn Ragnheiðar Brynjólfsdóttur forðum tíð. Alla vega er það víst að ungfrúin verður að vera einhvers konar gerandi í sínu eigin lífi til að við getum tekið afstöðu með henni og skilið forsendur hennar. Það getum við ekki ef persónan 44
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar
https://timarit.is/publication/1098

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.