Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2001, Síða 153

„Eiginlega aðhyllist ég ekkiþetta aðlögunarhugtak“
innar sem var á undan sinni samtíð: Frikki var til dæmis held ég fyrstur
til að nota hina svokölluðu „surf ‘ tónlist á þann hátt sem skömmu síðar
komst mjög í tísku, og margir halda að Tarantino hafi byrjað með í Pulp
Fiction.
Annars er langt síðan ég sá Skyttumar, hún hefur til dæmis aldrei ver-
ið gefin út á myndbandi. Að sama skapi hefur fyrsta skáldsagan mín,
Þetta eru asnar Guðjón, verið ófáanleg í einhver fimmtán ár, og svona
nokkuð getur komið laufléttum „kult“ stimpli á gömul verk.
Hvað um tenginguna við Mýs og menn eftir Steinbeck?
Þegar ég blandaðist inn í það verk að skrifa þetta handrit með Friðriki
þá voru til að því frumstæð drög. Og eins og gengur í slíkum drögum
voru persónurnar með öllu karakterlausar, bara einhverjir tveir gæjar, og
það eina sem aðgreindi þá var sitthvort nafnið. Þannig að mínar fyrstu
pæhngar snerust um það hverslags menn þetta væru. Og svona tvennd á
sér auðvitað langa hefð: Don Kíkóti og Sansjó Pansa komu auðvitað
strax upp í hugann og vissulega einnig þeir Lenni og Georg í Mýs og
menn. En samt held ég að Stan Laurel og Oliver Hardy hafi verið hafð-
ir mest til hliðsjónar, snillingarnir sem lengi þekktust á Islandi undir
dönsku nöfnunum Gög og Gokke, en seinna voru kallaðir Steini og Oli.
Nú minnir myndin um margt á heimildarmynd. Fóru leikaramir alltafná-
kvæmlega eftir handritinu eða vom þeir látnir spinna inn á milli?
Leikararnir fylgdu handriti í næstum einu og öllu, nema helst einhverj-
um smáorðum. Þeir höfðu að vísu örlítinn tendens til að vilja gera breyt-
ingar, - ég hafði alltaf hugsað mér Grím Ulfsson (naftnð að sjálfsögðu
sótt í Egils sögu) sem rammíslenskan sjóara, en leikarinn vildi ljá honum
meira yfirbragð amerísks töffara, þannig að án þess að ég vissi var vikið
þannig ffá handritinu að snemma myndar raular hann fyrir sér Roy Or-
bison-lagið „Pretty woman“ í staðinn fyrir „Eg er frjáls" sem Facon frá
Bíldudal gerðu frægt. Eins fór hann að segja „Pís of keik“ í staðinn fyr-
ir „Ekkert mál“ og eitthvað slíkt. Eg var ekki hrifinn af þessu og lagðist
alveg þversum þegar upp kom sú tillaga að uppáhaldslagið þeirra sem
þeir syngja undir lokin heima hjá konunni sem þeir hitrn í Glæsibæ yrði