Þjóðlíf - 01.04.1988, Blaðsíða 77

BÍLAR
nokkrir supu ótæpilega og sungu og elskuðu
allan heiminn. Og Gunna gamla frænka kom
auga á drenginn sem hún passaði sem strák-
hnokka fyrir fimmtíu árum og hafði fylgst
með úr fjarlægð síðan; og hún hellti yfir hann
allri elsku sinni:.. Baddi minn, mikið ertu
orðinn stór — og svona sköllóttur!-' og hellti
um leið yfir hann úr bjórglasinu sínu og datt
endilöng yfir fjölskylduna í næstu sætaröð
þegar vélin tók dýfu. Og kallaði í fallinu:
..Baddi minn, ég kaupi bara á þig nýjan galla
á Kanarí."
RITSTJÓRINN SPURÐI hvort Kanaríey-
ingar flautuðu fyrir horn. Það gera þeir
reyndar stundum og eru annars síflautandi.
Flautulaus bíll hér er eins og bremslulaus
bíll; flautan er ómissandi stjórntæki.
Flautið hefur yfir sér sérstæðan blæ og
setur sterkan svip á umferðina. Það felst í því
að ökumenn eru sífellt að gefa frá sér örstutt
„bíbb". aldrei meir í einu, ekki geðvonsku-
legt „bíííííííp", hvað þá ruddalegt „bííííp-
bííííp", bara lauflétt „bíbb". Lausleg athug-
un á meðalhringtorgi, þar sem umferðin er
álíka og á Miklatorginu unr miðan dag, leiddi
í Ijós að þar hljóma u.þ.b. 100 „bíbb" á mín-
útu.
En til hvers eru þeir að flauta? Við fyrstu
áheyrn virðist þetta tilgangslaust flaut útí
loftið, „bíbb" hér og „bíbb" þar, rétt eins og
stundum þegar maður hlustar á nútímatón-
verk í fyrsta sinn, en við nánari hlustun verð-
ur samhengið og tilgangurinn ljós og úr verð-
ur samfelld, skipulega uppbyggð hljóm-
kviða. Og þegar að því er gáð að hverju
„bíbbi" fylgir hógvær handahreyfing eða
bending þá áttar maður sig á því að ökumenn
eru að spjalla saman. Þeir eru ekki að ýta
hver á annan eða skammast, heldur eru þeir
t.d. að segja: „Hér er ég, bíddu aðeins", eða
„Far þú á undan inní hringinn, ég hinkra"
eða „Ég sé þig, allt í lagi.“ Og þegar einn
sendir frá sér „bíbb" svarar hinn gjarnan í
sömu mynt, eins og hann sé að segja: „Ég
náði þessu. þakka þér fyrir."
Það eru líka send „bíbb" til gangandi veg-
farenda. svo sem: „Þér er óhætt að fara yfir
götuna, ég hægi á mér" eða „Gættu að þér.
hér kemur bíll".
Og ungir menn senda ungum stúlkum du-
lítil ástar„bíbb", sem svo: „Svona á lima-
burður að vera. kjútí pæ" eða „Hvernig líst
ungfrúnni á nýja blæjubílinn minn. mætti
bjóða far?" Og þær brosa létt. að minnsta
kosti inni í sér. og verða enn reistari og
spengilegri þegar þær greikka sporið. en líta
sem snöggvast við....
Sem fyrr segir fylgir hverju „bíbbi" ein-
hver bending. Það er lenska hér að aka með
aðra hönd á stýri. líkt og sögufrægur mjólk-
urbílstjóri forðum. og láta vinstri handlegg
lafa letilega út um gluggann. niður með
hurðinni. Þegar „bíbbið" er sent er hand-
leggnum lyft lítið eitt. og bendingin gefin
uieð hendinni eða bara fingrunum. eftir at-
vikum hverju sinni.
ÞESSI HLJÓMKVIÐA helgast ekki síst af
því að reglur um akstur í hringtorgum, sem
hér eru víða, eru breytilegar frá einu torgi til
annars. Almenna reglan er sú að sá á réttinn
sem er að koma inn í hringinn, öfugt við það
sem tíðkast hér uppi á grjóthrúgunni, en
sums staðar eru götumerkingar sem gefa
þeim forgang sem í hringnum eru. Merking-
arnar eru hins vegar ekki alls staðar jafn
ljósar og því ekki öllum alltaf ljóst hvað gera
skal. En um það gera ökumenn sem sagt með
sér samkomulag á staðnum hverju sinni með
„bíbbum" og bendingum. Með þessu móti
gengur umferðin alla jafna eins og vel smurð
vél; það greiðist ótrúlega úr því bílakraðaki
sem myndast á hringtorgunum.
Sem gefur að skilja eru sum „bíbbin" há og
hvell, eins og plokkað sé í fiðlustreng, önnur
eru óræð og dularfull líkt og blásið sé mjúk-
lega í básúnu, þá eru tveggja tóna flautur,
sem óma blítt eins og fagott og óbó leiki
saman, og þegar stórir vörubílar eru á ferð
drynur dimm og drungaleg túban. Sem sé:
Rondo moderato (þ.e. hringdans, með hóf-
legum hraða) fyrir hundrað ökumenn og
hringtorg, í einum óendanlegum kafla.
MÁLAKUNNÁTTA SÓLARLANDA-
FARA er upp og ofan eins og gengur. Sumir
treysta á enskuna. hraflkennda eða reip-
rennandi eftir atvikum, sem fáir eyjar-
skeggja virðast þó hafa á valdi sínu, aðrir
kaupa bók og læra nokkrar setningar í
spönsku, enn aðrir nota alþjóðamálið,
handapat, fettur og brettur, og verður furðu
vel ágengt. Enda samskiptin við innfædda
einkum fólgin í því að panta mat og drykk.
Og það lærist furðu fljótt.
Einn kunningi minn í sólarlandaferð sagði
mér að það dygði alveg að kunna að segja
„gin" á ensku, frúin myndi svo hvað blandið
héti. Og ég sá hann á sundlaugarbarnum,
komið undir kvöld, og hann vatt sér fimlega
upp á barstólinn, rétti upp tvo fingur tvisvar
sinnum og sagði,. dsjinn", kallaði síðan í
frúna og sagði:
— „Didda, hvað heitir það aftur sem þeir
blanda með í útlöndum?"
— „Tónik". kallaði frúin á móti.
— „Tónik", sagði bóndinn við barþjóninn og
brosti á við hvern annan heimsborgara.
Og þannig fengu þau hjónin tvo tvöfalda
gin í tónik með samstilltu átaki.
Það gekk aftur á móti ekki jafn vel þegar
þau fóru á veitingastað með vini sínum og
bóndinn rétti upp þrjá fingur og sagði „bír".
Og leit hróðugur á frúna. En það var kannski
ekkert síður slaklegri heyrn þjónsins að
kenna- að heyra ekki muninn á „bír" og „bíf"
— að í stað þess að koma að vörmu spori
með þrjá bjóra. leið drykklöng stund þar til
hann bar á borð þrjár dýrindis nautasteikur
og með fylgdi reikningur upp á þrjúþúsund
peseta!
Ásgeir Sigurgestsson
ORIENT
ORIENT WATCH CO..LTD.
Ef þú
gerir kröfur
um gæöi
veldu þá
Fallegu
ORIENT
armbandsúrin
hjá úrsmiðnum
ORIENT
ORIENT WATCH CO..LTD.
77