Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Blaðsíða 41

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
35
„Nýfæddur kálfur, aðeins kominn á spena, er líkur
vini liins Eina,“ sagði meistarinn.
„Dýrið Ivistúan skipaði mér að fara eigi með her á
hendur Indum, heldur snúa lieim. Hvert mark er að
slíku dýri?“ spurði kaninn.
„Leiðir Alvaldsins liggja lieim.“
„Hafa þá hersveitir mínar ekki ærið afl til að sigra
Indíalönd?“
Meistarinn svaraði: „Sá sem treystir liðsafla sínum
mun ekki sigra. Hið mjúka sigrar hið harða og hið
sterka fellur fyrir hinu veika. I hjólnöfinni samein-
ast þrjátíu pílárar, en væri það ekki fyrir öxulgatið
stæði vagninn kyrr. Konan sigrar manninn með því að
láta undan. Það er Vegur hins Eina að berjast ekki,
en eiga þó vald á öllu. Það kallar ekki, en samt koma
menn þangað. Ef konungurinn gæti varðveitt það,
mundu allir lilutir snúast til fvlgis við hann; einnig
Indíalönd.“
„Þegar ég drap fyrsta óvin minn, var það til að
hjarga lífi mínu,“ sagði kaninn. „Nú hef ég bráðum
tortímt öllum óvinum mínum. Ef hið Eina er sigur-
sælla en konungarnir, mun það þá ekki vilja tortíma
mér, stórkaninum, eins og ég hef tortimt konungum.“
„Hið Eina þekkir ekki stríð, og mun ekki tortíma
neinum. Það starfar bliðlega og án erfiðismuna. Sum-
ir hafa nefnt það Móðurskautið.“
„Hefði ég ekki farið með ófriði,“ sagði kaninn þá
og reis upp í sæti sinu, „mundi liönd Austra aldrei
hafa verið lögð í hönd Vestra. Ég hef slitið ótal veika
þræði til að binda aftur með kaðli. Áður liafði heim-
urinn ekkert sameiginlegt jasak, lieldur voru mörg
ríki og margar þjóðir í heiminum. Leiðin milli austurs
og vesturs var lokuð af tollheimtumönnum smákon-
unga eða ránsflokkum gresjunnar. Nú getur sjö ára
barn gengið óáreitt með gullpening i útréttum lófa sín-
um úr landi morgunroðans til þeirra landa þar sem sól-
3*