Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Blaðsíða 46

40
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Fám dögum síðar andaðist Temúdjín. Hann hafði
vonað að hann bæri gæfu til að deyja heima, en varð
eigi að þeirri ósk, heldur dó á leiðinni heim. Hinzta
skipun stórkansins var sú að Hk lians skyldi flutt til
átthaganna, en sérhver skepna sem þeir mættu á leið-
inni týna lifi svo engin tiðindi af dauða hans bærust
á undan sigurvegurunum. Síðan héldu hersveitir Drek-
ans, likfylgd stórkansins, áfram ATir gresjuna. Hinir
tveir synir kansins, Óguði og Túli, tóku við herstjórn-
inni. Skipun kansins var stranglega fylgt og engu kviku
þyrmt á leiðinni, livorki manni, dýri né fugli. A sigur-
göngunni orti skáldið Næturþeyr þetta kvæði um stór-
kaninn látinn:
Fluggammur, hnituður hringa,
hræsvelgur, eldgrimnir þjóSa,
fiskörn i forsölum vinda,
fólkstjóri, ó lofðungur heims:
hófkyrktur foli ertu hnotinn,
heysjúkur garðjálkur fallinn,
— heim draga klótverar krumpnir
korpnaðan belg.
Skömmu siðar skildust leiðir með föruneyti meistar-
ans Sing-Sing-Hós og hersveitum stórkansins. Meistar-
inn Sing-Sing-Hó hélt áfram sem leið liggur austur í
heim, til fjalla Sjan-Tungs, með þá tilskipun stórkans-
ins í pússi sinum, að allir klerkar og lærisveinar liins
Eina, og allar stofnanir, sem kenndar ern við hið Eina
um gervallt Kinaveldi, skvldu ósnertanlegar og undan-
þegnar skatti, en duft stórkansins var lagt til hvíldar
i átthögum hans, hinum hæðóttu kjarrskógum í norðri,
þar sem vatnið í ánum er kalt og tært og straumhljóð
þeirra kátt eins og litlar hjöllur.
(Laugarvatni, á páskum 1941).