Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Blaðsíða 81

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
75
í bliðu og stríðu. Hér finnst naumast ein persóna, sem okkur
finnst ekki, að við þekkjum og viljum kannast við — öll sér-
kenni þeirra eru okkur þekkt og nærstæð.
Það yrði of langt mál að telja allar þessar persónur upp og
sýna fram á sérkenni og hlutverk hverrar út af fyrir sig. —
Gunnar Gunnarsson hefur alltaf verið meistari i að lýsa mörg-
um persónum í einu og móta þó hverja urn sig svo skýrt, að
hún verði hugstæð — eins og maður, sem lesandinn raunveru-
lega hefur kynnzt og gleymir ekki aftur.
Mörgum mundi kannski þykja fýsilegt að gera samanburð á
þessari nýju sögu og eldri sögum skáldsins. Eg held tæplega,
að það gæti svarað fyrirhöfninni. Þessi saga er sérstætt og sér-
stakt listaverk út af fyrir sig, þó skyldleikinn sé auðsær og mik-
ill við hin eldri verk höfundarins, eins og eðlilegt er. Ef til vill
eru sumar eldri sögurnar meiri listaverk .... En hvað um það.
Þessi mun ávallt „verja rúm sitt“ — sjálfstæð og ein út af fyr-
ir sig. Hún er karlmannlegur kærleiksóður góðs sonar til göf-
ugrar móður. Friðrik Ásmundsson Brekkan.
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi: Sólon Islandus. Útgef-
andi Þorsteinn M. Jónsson. Akureyri 1940.
Þegar það fréttist, að Davíð Stefánsson frá Fagraskógi væri
mcð stóra skáldsögu í smíðum, urðu víst ýmsir undrandi, og ef
til vill ekki sízt þeir, sem bezt höfðu fylgt honum á þroskabraut
hans sem Ijóðskáld.
Ljóðunnendur dáðu hann yfirleitt og viðurkenndu hann sem
citt af höfuðskáldum sinnar kynslóðar og fremstan í þeirri grein,
er hann hafði stundað. Hins vegar verður að kannast við, að það,
sem almenningi hafði gefizt kostur á að sjá eftir hann i óbundnu
máli, virtist ekki gefa nein sérstök fyrirheit um neitt stórvægi-
legt frá hans hendi á því sviði. Sumir af lesendum lians hafa
þvi getað alið nokkurn kvíða og efasemdir í brjósti: Var það
líklegt, að Ijóðskáldið Davíð Stefánsson gæti valdið svo erfiðu
viðfangsefni og í raun og veru fjarskyldu þeim, sem hann áður
hafði fengizt við?
Og þá var hka sjálft yrkisefnið — var það nokkurs virði fyr-
ir hann að velja sér einmitt þetta yrkisefni? Iiann var að semja
skáldsögu í tveim bindum um Sölva Helgason!
Annað söguskáld hafði þegar tileinkað sér sama efni að nokkru
leyti og gefið út bók, þar sem Sölvi birtist, að vísu ekki sem
aðalpersóna, en þó sem engan veginn misheppnuð lýsing á stór-
látum förumanni .... Var það nú ekki helzt til mikið af því