Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Blaðsíða 79

TÍMARIT MALS OG MENNINGAR
73
Eða allur almenningur, háttvirtir kjósendur í land-
inu — kynslóðin, sem fann ísland verða fullvalda riki
fyrir 23 árum, liefur byggt það og hætt og auðgað
meira en nokkur kynslóð á undan henni, og hefur nú
örlagaþræði þess í greipum sér. Getur þessi kynslóð
horft aðgerðalítil og kærulaus á kynslóðina, senj kem-
ur á eftir lienni, spillast og afmenntast og verða minni
íslendingar en efni standa til, meðan liægt er að girða
fyrir það? Geta foreldrarnir horft á sálir barna sinna
og sæmd dætra sinna verða að lierfangi, án þess að
fylkja liði til varnar? Eða verður Islands óhamingju
allt að vopni — lika skejdingarleysi þjóðar þess um
það, sem hún á lielgast og dýrast?
Sú liætta, sem þjóð vor er stödd í, getur hvorttveggja:
orðið henni til böls og tortímingar, eða til aukins
þroska og blessunar. Það veltur sennilega á engu jafn-
mikið og sjálfum oss — ef til vill á engu nema sjálf-
um oss — hvort heldur verður. Það veltur á því, hvern-
ig vér mætum hættunni — hvort vér sofum á verðin-
um, eða vitum hlutverk vort og breytum samkvæmt því.
„Sú þjóð, sem veit sitt hlutverk, er helgast afl um
heim“.
Umsagnir um bækur:
Gunnar Gunnarsson: Heiðaharmur. Menningar og fræðslu-
samband alþýðu. Reykjavík 1940.
Margir bókavinir munu hafa beðið þessarar bókar með tals-
verðri eftirvæntingu af fleiri en einni ástæðu: Það mun ekkert
ofmælt, þó sagt sé, að höfundur hennar hafi verið nú um all-
mörg undanfarin ár einna þekktastur allra íslenzkra rithöfunda
úti um heim, auk þess sem hann hefur verið meðal vinsælustu
og mest lesnu skálda á Norðurlöndum. Og þó einnig verði að