Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Side 44

38
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
liafi hafl lög að mæla, er það kvað stórkaninum mál
að snúa heim til kjarrhæða norðurhjarans, þar sem
vatnið i ánum er kalt og tært, enda mun enginn sigur-
vegari nokkru sinni hafa snúið heim til áttliaga sinna
við hetra orðstír. A þeirri ferð munum við enn eiga
samleið um liríð og' lialda áfram að ræðast margt við
um þá töfra, sem eru ofar vísdómi, og hinn fátiða drjrkk,
sem er eins og vatn og þó ekki vatn, en veitir konung-
inum ódauðleik.“
Þegar kaninn var aftur heill, skipaði hann svo fyrir,
að nú skyldi hafin sú sigurganga heimleiðis, sem herinn
hafði lilakkað til árum saman: sá fögnuður var í vænd-
um, sem liið langstaðna kúmýs ættjarðarinnar eitt get-
ur veitt. Á sigurgöngunni hældu þeir niður nokkrar
uppreistir og lögðu undir sig fáein smáríki sem höfðu
orðið út undan. En þótt þetta væri lílill starfi, tafði
það kaninn frá að hlusta i næði á frásagnir meistar-
ans Sing-Sing-Hós af töfradrykknum eina. Tafsamur og
einkar illur viðureignar var konungur Tangúta, sem
hafði eitt sinn fyrr verið hrotin undir jasak mongólans,
en sveik nú kaninn í trvggðum og reisti her gegn hon-
mn. Tangútar voru menn herskáir og grimmir og her-
sveitir kansins urðu að heyja við þá margar orustur,
og enn tafðist Temúdjín frá því að hevra sagt af töfr-
um hins Eina, en meistarinn Sing-Sing-Hó hélt áfram
að eiga samleið með hersveitunum. Temúdjín reið jafn-
an sótrauðum góðliesti á sigurgöngunni, og þá ber svo
til að villihestur hleypur hneggjandi vfir gresjuna í
veg kansins og fælir hestinn undir lionum, en kaninn
fellur af haki og var það þung bylta.
Um nóttina lá hann þungt haldinn í tjaldi sínu og
vildi engar gleðimeyjar nærri sér, en hin aldraða eigin-
kona lians, Jesúi, sem liafði jafnan f}rlgt honum á her-
ferðum, sat við rekkju lians. í aftureldingu kom hún
að máli við liershöfðingjana og bað þá ráða ráðum
sínum án kansins. Þeir ákváðu að fresta höfuðatlög-