Tímarit Máls og menningar - 01.04.1941, Side 45

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
39
nnni gegn Tangútum. Þegar stórkaninum var sögð þessi
ákvörðun, stejúti liann hnefana i hvílu sinni, og sagði
að engri atlögu skyldi á frest skotið meðan hann lifði,
og skyldu Tangútar ekki ganga upp í þeirri dul, að
liann, Temúdjín, stórkaninn, sem liafði brotið undir
sig Persa, Araba, Tju'ki, Rússa, Kínverja og fjölda ann-
arra stórþjóða heimsins, væri hræddur við mannfýlu
þá, er nefndi sig konung Tangúta: bauð hann, að þeg-
ar skyldi hlásið til atlögu, konungurinn drepinn, her
hans allur höggvinn sem búsmali, ungir menn gerðir
að þrælum, en meyjarnar lagðar i hvílu hjá sigur-
vegurunum, og var þetta gert. Að því starfi loknu liélt
her Drekans áfram sigurgöngu sinni með kaninn sjúkan.
Kvöld nokkurt í tjaldstað, þegar rökkrið var að síga
yfir gresjuna og kaninn átti skammt ólifað, gekk meist-
arinn Sing-Sing-Hó að livílu lians, minntist við liann
og mælti:
„Sing-Sing-Hó, elztur og fátækastur af öllum villi-
mönnum fjallanna, kom til Temúdjins konungs um
langan veg að flytja honum boð frá liinu Eina, og hef-
ur nú fvlgt þér um sinn. En bráðum skiljast vegir með
drottni lieimsins og snauðasta villimanni fjallanna. Átt
þú mér nokkuð ósagt að skilnaði?“
„Ekki,“ sagði Temúdjín. „En sá dýrgripur, sem þú
veizt fegurstan í ríki stórkansins, skal vera þinn.“
„Ekki kýs ég mér dýrgripi,“ sagði meistarinn Sing-
Sing-Hó. „En eins vildi ég mega biðjast af drottni heims-
ins: í Ivínaveldi eru vinir hins Eina snauðastir manna,
og verði þeir krafðir skatts, er vafamál, að þeir geti
framar eignazt skyrtu. Nú vildi ég mega biðja þig þess
áður við skiljum, að þú lýstir því fyrir mönnum, og
létir gera um það bréf, að liinir snauðu vinir hins Eina,
sem dreifðir eru um öll liin kínversku skattlönd þin,
inættu vera því undanþegnir að greiða drottni heims-
ins skatt, eða nokkrum öðrum konungi, meðan ætt
Drekans ræður lieiminum."