Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Page 77

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Page 77
VOLAÐS VERA 67 varla lengra. En hann á eftir að komast að raun um, að sú ágizkun er röng. Það tekur hann hátt á annan klukkutíma að arka Jaangað; og yfir á að fara. Nýr ábúandi á Stormsveipsstöðum, og kom einn síns liðs með Jmngan poka og tösku — það spurðist um sveitina. En enginn skiptir sér af manninum. Allir vita, að hann hlýtur að vera geðbilaður, ellegar á flótta undan lögum og rétti. Það er ekki heilbrigt að setjast að í köldum, niðurníddum bæjarhúsum, aleinn og engum þekktur. Og kominn vetur. Slíkt er óðs manns æði. 2. I birtingu skreiðist hann út úr húsum og sækir snjó. Það er ekki um annað að velja en bræða snjó. Hann fyllir stóran dall, mylur vænan köggul í steikarpott, bregður síðan yfir veiklulegan, bláan loga í stónni, sem einbúanum tekst að halda lífinu í með innviðum bæjarins. Þannig fær hann vatn. En óratími fer í þetta norp. Það er ískalt inni sem úti, farið að ganga á telaufin mannsins, einnig smjörlíkið og brauðið, sem hefur verið aðalfæða hans þessar vikur síðan liann kom. Kjötdósirnar úti í horninu eru fleiri opnar en óuppteknar; og ekki nema fimm. Hins- vegar eru málningarkrúsir og farðakrukkur á víð og dreif um kompuna sem hann hírist í. Veggirnir gapa þó ekki lengur með rifum og fóðri og köngurlóarvef, Jrví að margbreytilegasti samsetningur af litum og línum blasir þar á fastþöndum strigadúkum. Maðurinn er listmálari. Hann er rösklega miðaldra, rengluvaxinn, loðbrýndur og hvítsköll- óttur; en þykkur kraginn umhverfis skallann er dökkur eins og hamra- belti við jökulrætur. Augun eru svört eins og tveir hrafnar, og þó ekki kvikari en svanir í sárum. Hendur hans bera rauðan lit kvöldhimins, bláan lit hafs, hvítan lit vetrarríkis; og flesta aðra liti. Hann vantar einn fingur. Þessar marglitu, skorpnu hendur leita eftir því sem hægt er að leggja til munns; einnig kreista þær harðnaða pensla, svartkrítar- brot og spjöld. Svo ráðast þær stundum hvor á aðra sér til hita, og reyna í samlyndi að orna sér hjá stónni áður en kústur eða matarögn freistar þeirra að nýju. Einnig kemur fyrir, að þær snerta grammófóns- garm, sem kúrir til fóta í bóli mannsins. Á þeim fóni er ætíð sama platan: Tvö smálög eftir Gershwin, og upphafið á Rhapsody in Blue
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.