Tímarit Máls og menningar - 01.02.1960, Síða 34

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ingar um menn og mál, þá komst ég að raun um, að hann starfaði í sósíalista-
flokknum og naut þar mikils trausts. Eg fékk álit á honum.
Þeir Kristjón tóku tal saman, en ég er kurteis og vildi ekki trufla viðræður
þeirra og fór aftur að stjákla um gólfið og virða fyrir mér úr ýmsum áttum
landslög og vegalengdir á málverkunum og hæð fjallanna. Þegar ég var kom-
inn að sennilegum niðurstöðum um þessi efni, varð mér reikað inn í klefann,
sem Kristjón hafði skroppið nýlega inn í. Það var engin hurð fyrir honum.
Þar var vaskur á suðurveggnum og spegill yfir. Á norðurveggnum var annar
spegill stærri, en á austurvegg voru hillur, og á þeim stóðu allavega dósir, glös
og flöskur. Á einni hillunni stóð þriggja pela flaska, sem dró kynlega að sér
athygli mína. Hún var full upp undir axlir af einhverjum vökva, sem ég kann-
aðist ekki við að notaður væri til neinna verka á rakarastofu. Ég sá ekki betur
en þetta væri viský. En þarna var ekki vel bjart inni, svo að ég þóttist ekki sjá
litinn nógu nákvæmlega. Ég greip flöskuna og gekk með hana fram á móts við
klefadyrnar og læddist til að bregða henni upp við birtuna, sem lagði frá
glugganum á rakarastofunni inn um dyrnar. Það gat ekki verið um að villast.
Þetta var ekkert annað en ómengað viský. Ég skaut mér lítið eitt til hliðar frá
dyrunum, til þess að ekki yrði tekið eftir mér frammi í rakarastofunni, og
gegnumlýsti innihaldið í flöskunni uppi við ljós frá rafmagnsperu, sem þó
var í daufara lagi. Ég vildi ganga sem örugglegast úr skugga um, að þetta væri
viský. Ja hvort það var!
Rétt í þessu slaknaði á samtalinu milli Kristjóns og Bessa, og Bessi kemur
skálmandi inn að klefadyrunum.
„Bessi! Hvað er í þessari flösku?“ spyr ég hvíslandi og bregð flöskunni á
loft fyrir framan andlitið á honum.
„Sérðu það ekki maður?“ svarar Bessi í lágahljóðum.
„Ég veit ekki, hvort ég er alveg viss.“
„Það er viský.“
„Mér sýndist það. Hvað er Kristjón að gera við viský hér á rakarastofunni.
Kannski hann gæði heldri viðskiptavinum sínum á þessu við tækifæri?“
„Drykkjumenn eru nú sjaldan útausandi á áfengi,“ svarar Bessi og verður á
svipinn eins og hann hefði sagt mikil sannindi.
„Hvað segirðu? Áttu við að Kristjón sé drykkfelldur?“
„Veiztu ekki að hann drekkur?“ svarar Bessi og hvessir á mig augun.
„Nei það hef ég aldrei heyrt.“
„En hvernig hefurðu komizt hjá að sjá það?“
„Ég hef aldrei séð hann fullan.“
24