Tímarit Máls og menningar - 01.02.1960, Qupperneq 36

TÍMARIT MÁLS OG MENNINCAR
„Ég er búinn með manninn eftir tvær mínútur,“ anzar Kristjón án þess að
líta á mig.
„Það tekur þig meira en níu mínútur að klippa mig og raka, og á hvaða
tíma á ég svo að komast inn á Veghúsastíg? Það skaðar ekki, þó að tunglið
verði fjögra nátta. Þetta er vaxandi tungl. Maður á að vera stundvís eins og
guðirnir. í Guðs friði! Og ég flýtti mér út úr þessari brennivínsknæpu. Þetta
var á þeim árum, þegar ég hataði áfengi og sá ekkert eins viðurstyggilegt og
ölvaðan mann. Bessi kastaði líka kveðju á gamla húshónda sinn og varð mér
samferða út.
Það var hlýtt í veðri, þegar við komum út úr knæpunni. Sólin skein glatt
milli skýja. í götunni sátu hér og þar drullupollar eftir skúr, sem gert hafði
á meðan við vorum inni, og skít á götunni, sem bauð hana velkomna. Ég tók
nokkrar jógaandanir til þess að hreinsa innan úr mér brennivínseitrið.
„Er langt síðan Kristjón byrjaði að drekka?“ spyr ég Bessa, þar sem við
gengum saman austur götuna.
„Það eru mörg ár, en varla meira en þrjú eða fjögur, síðan hann fór að hafa
það hjá sér á rakarastofunni.“
„Kannski ein tíu ár, síðan hann byrjaði að drekka?“
„Sjálfsagt það, ef ekki lengra.“
„Og drukkið þriggja pela flösku í hvað mörg ár?“
„Mér er óhætt að segja þrjú-fjögur, kannski lengur. Ég fór ekki að fylgjast
að ráði með drykkjuskap hans fyrr en eftir að hann byrjaði að liafa bokkuna
hjá sér í klefanum.“
„Hefur Kristjón efni á að drekka sona, heila viskýflösku á hverjum degi?
Hann hefur oft vikið að því við mig, að efnahagur sinn væri lélegur, það væri
lítið upp úr þessari rakaraiðn nú orðið að hafa. Hann hefði komizt yfir þennan
kofa austur í Mýri með því að neita sér um sumarfrí í sextán ár og mikið af
kofanum sé þó enn í skuld. Hvernig fer hann þá að því að kaupa allt þetta
viský?“
„Kristjón karlinn hefur lengi æft þá list að gera sitt lítið. Húsið austur í
Mýri mun nú vera hér um bil skuldlaust. Hann leigir nokkuð af því fyrir góðan
slump. Og rakaraiðnin er nú ekki eins helvíti mögur og hann hefur talið þér
trú um. Og hann kaupir ekki allt viskýið dýrum dómum.“
„Þegiðu nú! Meinarðu að hann smygli?“
„Það eru ekki mín orð. En þeir eru liðlegir við hann á íslenzku skipunum,
þegar þau koma frá útlöndum, og hann gerir þeim greiða í staðinn í landi,“
svarar Bessi með íbyggilegum raddhlæ.
26