Tímarit Máls og menningar - 01.05.1961, Side 53

SKALDIÐ
og þegar liaau hóf að leika á litlu lútuna sína, þá andvörpuðu konurnar og þær
horfðu gagnteknar og sorgmæddar út í nóttina, og ungu mennirnir kölluðu á
lútuleikarann, sem hvergi var finnanlegur og hrópuðu hástöfum, að enginn
hefði nokkru sinni heyrt þvílíka tóna úr lútu. En Han Fook brosti. Hann horfði
yfir fljótið, þar sem spegilmyndir þúsund blysa syntu; og þar eð hann gat ekki
lengur greint spegilmyndirnar frá hinum raunverulegu myndum, þá fann hann
í sál sinni engan mun á þessari hátíð og hinni fyrstu, þegar hann ungur að aldri
hafði staðið hér og hlustað á orð hins ókunna meistara.
Jón Eiríksson þýddi.
131