Tímarit Máls og menningar - 01.09.1963, Page 4

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
bœla lcjör sín, reisa rönd við sívaxandi arðráni og þrœlkun. Einn mánuður
liður, tveir mánuðir: og ástandið er sýnu verra en það var jyrir. Það er engu
líkaru en Viðreisninni haji verið sérstaklega umhugað að sanna verkalýð og
launamönnum að baráttan jyrir bœtlum kjörum sé tilgangslaus í kapítalist•
ísku þjúðfélagi. Hún hejur fœrt þeim efniviðinn í þá rökréttu ályktun að eina
baráltuaðferð þeirra sem að nokkru gagni geti komið sé að skapa nýtt þjóð-
félag.
Viðreisnin bendir alþýðunni á að sundrungin og sérhyggjan er henni ekk-
ert nema böl, að hentistefnan er henni fánýt; hún bendir henni á að vonin um
að bœla kjörin með því að endurbœta kapítalismann sé ekki haldgóð von, að
barátta allra við alla fœri henni enga blessun, en að samvinna og sameiginlegt
starf sé sjálfsagl stefnumið hennar.
Lwrdómar Viðreisnarinnar kunna jafnvel á endanum að valda því að upp
renni fyrir mörgum manni sem áður var hugsunarlaus, að þau verðmæli sem
hið „frjálsa einslaklingsjramtak“ hampar fyrir augum vorum séu enganveg-
inn samboðin frjálsum mönnum og hugsandi verum, heldur aðeins blekk-
ing og vindbóla, — að þau verðmœli sem eftirsóknar eru verð geti aldrei
verið samferða þeim andslyggilega mangaramóral sem hreykir sér hátt í voru
viðreisnarþjóð félagi.
Vér skulum vona að ábendingar Viðreisnarinnar (sœllar minningar) verði
ekki til einskis.
S. D.
194