Tímarit Máls og menningar - 01.07.1964, Qupperneq 96

Úrklippur
Morcunblaðinu hejur fyrir skömmu á-
skotnazt nýr andlegur kraftur, og
hefur hann tekið á sig gervi útvarpsgagn-
rýnanda blaðsins. Meðal annarra einkenna
hans eru siðferðileg alvara og ábyrgðartiL-
finning sem sliýtur jafnvel landsfeðrunum
langt aftur fyrir sig, og óvenjuleg lagni við
að útskýra hinar myrkari kenningar út-
varpsfyrirlesara svo að hvert barn megi
skilja. Ennfremur er honum jengin í rík-
um mœli sú gáfa að sýna virðingu þeim
sem virðing ber, og er það að vísu meira
en hœgt er að segja um alla ritliöfunda
Morgunblaðsins. Oss er kunnugt að ýmsir
líta á vikulegar greinar þessa nýja andlega
jöfurs sem skemmtiþœtti, en vér erum ekki
á því máli, lieldur álítum að aldrei fyrr
hafi komið fram rithöfundur sem sé sam-
boðnari Morgunblaðinu. Þessvegna birt-
um vér hér nokkra kafla úr útvarpsgagn-
rýni hans 26. júní 1964, þar sem allir
helztu kostir hans koma í Ijós. Vér leyfum
oss að skáletra nokkrar snjöllustu setning-
arnar:
A mánudagskvöld talaði séra Sigurður
Einarsson í Holti um daginn og veginn.
Hann minntist fyrst komu vorsins og hinn-
ar góðu veðráttu. Þá varð honum hugsað
til baráttu horfinna kynslóða og hversu
kjör t. d. bænda væru nú betri en áður var.
Sagðist hann stundum jurða sig á þvi, að
mœta ekki hverjum búandmanni brosandi.
Hann talaði um sífelldan, hvimleiðan bar-
lóm í mönnum, jafnvel fyrir hönd heilla
stétta. Sigurður sagði, að þar sem hann
þekkti til á Suðurlands undirlendi, byggi
hvert mannsbam við betri efnahagsleg
kjör en fyrir 17—18 árum. Sjúkir og fatl-
aðir sagði hann, að byggju nú við melra
öryggi. Við mættum ekki láta svo sem all-
ar þessar framfarir væru bölvaður hégómi.
Þá sagði séra Sigurður, að menn mættu
ekki skipta við sitt eigið þjóðfélag eins og
illvígan fjandmann. Hann fagnaði sættum
í vinnudeilunni. Æskufólki hrósaði hann
og kvað það sízt lakar en áður. Bókmennta-
nám í skólum vildi hann láta auka. Þá
fagnaði hann ennfremur hinni glæsilegu
listahátíð, enda lifði maðurinn ekki á einu
saman brauði.
/ heild var erindi séra Sigurðar afbragðs-
gott, enda er hann einn vinsælasti útvarps-
maður okkar frá fornu fari og nýju. Það
er tímabær áminning að einstaklingum
hættir oft til að vanmeta þau lífsgæði, sem
þeir njóta í þjóðfélaginu. Og líti menn á
sjálft þjóðfélagið sem illvígan fjandmann
er auðvitað voði á ferðum.
Menn mega heldur ekki líta „á hið opin-
bera“ sem steingerðan, ópersónulegan hlut.
„Ríkið það er ég“ er haft eftir frægum
einvaldskonungi, og hneyksluðust menn á
orðbragðinu, og vitanlega var sú hugsun,
sem að baki bjó hjá þeim herramanni ekki
til fyrirmyndar. En gjarnan mættu þegnar
nútíma lýðræðisþjóðfélags forma viðhorf
sitt til ríkisins með þessum orðum. Því
þegar ríkið er orðið „ég“ hvers og eins,
þegar mönnum skilst að krafa á hendur
ríkinu er jafnframt krafa á þá sjálfa, þá er
að vænta stórum meiri ábyrgðartilfinning-
ar þegnanna og meiri skynsemi við kröfu-
gerðir ...
Á þjóðhátíðardag, 17. júní, var dagskrá
mjög fjölbreytt, og verður hér stiklað á
stóru. Erindi forsætisráðherra, Bjama
206