Tímarit Máls og menningar - 01.11.1964, Qupperneq 54

Tímarit Máls og menningar
Er Dóri kominn?
Já, segi ég, hann er kominn.
Og hvernig lízt þér á hann, spyr Hagalín.
Vel, segi ég.
Heldurðu að hann sé skáld?
Hann er ekki skáld, hann er stórskáld.
Nú, og af hverju veiztu það, spyr Hagalín.
Það mátti nú sjá minna, segi ég, hann flaug út um gluggann.
Guðmundur gefur nú glugganum auga og glottir, gengur til baka, miðar og
hleypur síðar, — en flugið var ekki nógu mikið, hann rak tærnar í glugga-
kistuna og kom á hrammana niður í svaðið fyrir utan.
(Þess má geta að siðar um kvöldið þegar gestir höfðu saman safnazt var
saga þessi eitt af skemmtiatriðum kvöldsins.)
Eitt sinn var ég í samsæti hjá góðborgara einum hér í bæ, voru þar saman-
komnir ýmsir ágætismenn og konur. Þar voru kræsingar á borðum og skorti
þá heldur ekki ljúfar veigar. Gestgjafinn var gleðskaparmaður og hafði gott
lag á því að skemmta gestum sínum. Þegar menn voru orðnir sæmilega hreyf-
ir stakk hann upp á því að nú upphæfust yrkingar, enda væri aumur sá ís-
lendingur sem ekki gæti sett saman bögu ef svo bæri undir. Fóru menn nú að
velta vöngum og hugsa sterkt, enda var heitið verðlaunum þeim er bezt reynd-
ist skáldið. Nú risu menn á fætur hver um annan þveran og fluttu sín ljóð
og var þar margt hnyttið og skemmtilegt. En tveir voru þeir menn sem ekki
bærðu á sér, sem sagt ég skáldið og þýzkur maður sem alllengi hafði dvalið
hér. Fékk ég snuprur fyrir löðurmennskuna, en um Þjóðverjan þótti ekki til-
tökumál. En sem Islandsmenn hafa lokið sínum lj óðflutningi, hrópar Stolsi,
en svo var Þjóðverjinn nefndur: Blað og blýants. Nú, hugsa ég með mér, það
er þá bara svona, hér hefur hann setið og látið landa mína rausa, nú ætlar
hann að sýna yfirburði þýzkarans. Hann fær nú skrifföng og með miklum
handahreyfinguin og gáfulegu látbragði rissar hann línur á blaðið með þeim
elegans að sjá má að þessi maður hefur áður leikið sér að vopnum ritlistar-
innar. Hér er ábyggilega stórskáld á ferð. Viðstaddir bíða í eftirvæntingu og
loks rís skáldið á fætur og les:
Allir sera að hcr eru inni
eru nú að skemmta sér.
Þegar brennivíninn er búinn
þá vara allir heim til hún.
260