Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Blaðsíða 50

Tímarit Aláls og menningar
3 Tommi nýr hökuna hugsandi og fikrar sig aftur í sætið. Hann setur
pelann á borðið, horfir þögull á vögguna... Fer síðan að róta í
hrúgunni, finnur bita og ber hann að: hann passar ekki...
Kúmr grætur ókennilega.
4 Tommi lítur tortrygginn á vögguna, tekur pelann og steðjar að vögg-
unni. Gráturinn þagnar í því hann beygir sig.
5 Kútur sefur rótt.
6 Tommi trúir ekki eigin augum. Hann beygir sig til að sjá betur. Réttir
úr sér og setur á sig gleraugun. Beygir sig á ný. Áhyggjufullur
„Skynvilla ... Eyru mín... einsog augun...“
Hann lötrar að borðinu og sest gleiður; heldur pelanum milli hnjánna
volæðislegur. Hugsar: „Ofsýnir... Ofheyrnir...“ Hann káklar í
bitahrúguna áhugalítill án þess að sleppa hendi af pelanum. Hugs-
ar: „Eg má svei mér gæta mín.“
7 Segulbandstæki á lágu borði við sófaendann. Andlit teygist út undan
sófanum: stráksandlit með stelpuhár. Hönd seilist upp á tækið og
styður á hnapp. Andlitið hverfur snöggt. Lagið „Hraustir menn"
glymur í stofunni.
8 Tommi hendist á fætur og hleypur að tækinu. Styður óðslega á ýmsa
takka með fingrum beggja handa. Loks hljóðnar lagið. En Litli
kútur er vaknaður. Hann grætur. Greinilega er það nú hann.
9 Tommi geysist að borðinu og nær í pelann. Stansar miðja vega. Horfir
vantrúaður á vögguna. Kútur grætur enn. Eðlilega.
10 Hægt og hægt nálgast Tommi vögguna. Hann beygir sig og gáir.
11 Kútur beljar. Tomma léttir. Hann gefur honum pelann. Gráturinn
þagnar.
12 Tommi hrærir vögguna og sönglar: „Bí bí og blaka...“
13 Segulbandstækið. Stráksandiitið gægist til Tomma. Styður fingri á
hnapp: „Hraustir menn!“
14 Tommi fer í loftköstum að tækinu. Slekkur. I óðagotinu kippir hann
pelanum út úr Litla kút. Hann fer að gráta.
352