Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Síða 49

Munnhörpuleikarinn
Rödd Guðmundínu er orðin önnur: „Hvaða aðferð meinaru? ...
Fastar!“ Hún rembist: „Þetta er að koma... Sona!“
20 Tommi bindur slaufu og síðan hnút. Hann segir: „Enga sérstaka."
Guðmundína bjartri röddu: „Ka kanntu margar aðferðir?"
Tommi hnýtir: „Eina.“
Rödd Evu: „Bara eina!“ Hún hlær eggjandi.
21 Guðmundína snýr sér að Tomma. Nú er hún Eva: spengileg auglýs-
ingabomba undir tvítugu. Hún strýkur fingrum um enni og vanga
einsog hún sé að setja upp grímu. Dillihlátur. „Eg kann þrjátíuog-
tvær,“ segir hún og strixar burt.
22 Tommi starir á eftir henni. Hann hugsar: „Brenglun... Augun sjá
annað en... Málverkin rugla... Púsluspilið fljótt: einbeita sér!“
23 Tommi grúfir sig yfir púsluspilið. Einn bita af öðrum ber hann að
hálfköruðum byrðingnum. Hann hugsar með hönd undir kinn:
„Hundraðogfjörutíu bitar... Hæst hef ég komizt í átján! ... Þessi
passar hér. Fimm! ... Byrðingurinn stækkar...! “
Rödd Evu Steins: „Jæja þá er ég farin.“
24 Hún er klædd loðfeldi. Á borðið setur hún bleiu, pela, buxur, snuð.
Hún segir: „Hann vaknar um sexleytið; þá gefuru honum pela og
skiptir um á honum... Meiri mjólk frammi í könnu." Hún kyssir
Tomma blítt á vangann. „So gerum við upp reikningana á ettir.“
25 Tommi lyftist í sætinu og starir opnum munni á eftir henni. Hurðar-
skellur. Hann sígur niðrá stólinn og strýkur vangann. Tautar:
„Svona leika þau mann ... málverkin!“ Honum verður litið á
fingurgómana: þeir eru blettóttir af varalit. Hann nýr þeim við
buxnaskálmina: „Eða er þetta í raun og veru hún?"
ELLEFU
1 Kúmr er vaknaður. Kúmr er að gráta. Tommi skundar að vöggunni
með pelann. I því hann beygir sig þagnar grámrinn.
2 Kúmr sefur vært.
351