Tímarit Máls og menningar - 01.12.1976, Blaðsíða 85

Framhaldss kólar
Ennfremur segir í nefndarálitinu:
Nefndin lítur svo á að meginmarkmið framhaldsskólans skuli vera:
a) að veita almenna þekkingu og sjá nemandanum fyrir viðfangsefnum
sem auka alhliða þroska hans, auðvelda honum skilning á mannlegu
samfélagi og virka þátttöku í því.
b) að veita nauðsynlegan undirbúning til starfs og/eða áframhaldandi
náms.
I tillögunum er jafnframt eftirfarandi skipurit.
Að síðustu eru í tillögum nefndarinnar fyrstu drög að lagafrumvarpi
sem byggist á þeim atriðum sem að ofan hafa verið rakin. Ekki verður
vitnað frekar í þessi frumvarpsdrög en þó er rétt að geta þess að þau
fjalla einkum um stjórn framhaldsskólakerfisins og skipulag, þau fjalla um
áhrif, völd, boðleiðir og rétt, en nefna varla menntun, kennslu eða nám.
Það sem vantar í tillögurnar.
Nefndin getur þess í tillögunum eða í greinargerðinni (álit nefndarinn-
ar er þannig skrifað að erfitt er að gera greinarmun tillagnanna sjálfra og
greinargerða fyrir þeim) að tillögurnar séu hvergi nærri fullunnar. Nefndin
telur meðal annars skorta ýmsar upplýsingar sem nauðsynlegar séu til
frekari vinnu. Nefndin rekur nokkur þeirra verkefna sem hún telur óunnin
og brýn, þessi eru helzt:
1. Kynna skólamönnum og almenningi tillögurnar og leita eftir um-
sögnum um þær.
2. Gera framkvæmda- og kostnaðaráætlun um undirbúning kerfisbreyt-
ingarinnar, þ. á m. námsskrárgerð.
3. Gera athugun á áhrifum kerfisbreytingarinnar á stofn- og rekstrar-
kostnað á framhaldsskólastigi.
4. Kanna líklega skiptingu nemenda á námssvið og námsbrautir.
5. Undirbúa ákvörðun um starfssvið einstakra skóla.
6. Gera stundaskrárlíkan fyrir mismunandi tegundir skóla.
7. Kanna hvort breyta þarf reglum um inntöku nemenda í Háskóla Is-
lands.
8. Vinna að setningu löggjafar um samræmdan framhaldsskóla.
Auk þessara atriða vantar margt í álit nefndarinnar. Sumt það sem nefnd-
inni hefur sézt yfir er miklu merkilegra en það sem nefndin rekur. Hér
skulu talin þrjú slík atriði.
Stærst og háskalegust er sú yfirsjón nefndarinnar að gera enga grein
387