Tímarit Máls og menningar - 01.09.1978, Qupperneq 9

Adrepur
MM enn
Sennilega er vinstrimönnum fremur ósýnt um að ræða saman. Véfréttarformið er
allsráðandi og markmið höfunda, að því er virðist, að kafnegla andstæðinginn
svo hann ljúki aldrei sundur munni framar.
í fyrsta hefti þessa árs birtir Vésteinn Lúðvíksson „Nokkur orð um páfadóm"
og í næsta hefti á eftir svarar Magnús Kjartansson með „Stalín er víst hér“.
Ég vona að höfundarnir álíti ekki að þeim hafi mistekist að klára umræðuefnið
þótt ég bæti hér nokkrum orðum við.
Það er blindur maður sem sér ekki að gera verður sífelldar breytingar á
tæki sem ætlar að gera skil og hafa áhrif á þjóðfélagsþróun. Það er eins og
með gleraugun: ef ég þurrka ekki af þeim og laga styrkleikann að sjóninni,
þá hætta þau að þjóna sem sjónskerpir og breytast í augnhlífar.
Spurningin um áframhaldandi tilveru Máls og menningar er spurningin um
hæfileika félagsins til að upplifa breytiþróun heimsins, átta sig á henni og
innan hennar að berjast fyrir markmiðum sameignarstefnunnar. Að mínu mati
skortir mikið á að tekist hafi að þróa MM sem barátmtæki og það er í því
efni sem ég álít að gera þurfi grundvallarbreytingar. Hverjar? í annars flottri
ádrepu fannst mér Vésteini takast síst upp þegar hann kom með tillögur til
úrbóta. Það stafar ekki af því að höfundurinn sé vondur að hugsa, heldur
hversu erfitt er að ráða bót á vandanum með skipulagsbreytingum. Auðvitað
væri það form best sem gerði hverjum meðlimi ldeift að vera virkur við
mótun og framkvæmd stefnu. Hægt er að hugsa sér árlegar kosningar í stjórn
og nefndir þar sem allir meðlimir félagsins hafa framboðs og kosningarétt. Hægt
er líka (eins og VL bendir á) að hugsa sér grunneiningar fékgsins sem starfs-
hópa er ræddu og tækju ákvarðanir um verkefni félagsins. En þá yrðu þessir
hópar líka að bera ábyrgð á rekstri félagsins, fjármögnun o. s. frv. Það er út í
bláinn ef starfshópum er ætlað að ræða og undirbúa verkefni sem síðan fara
boðleið í ruslakörfuna. Þetta þurfum við að skoða og ræða og ég skora á menn
að segja sitt álit í næstu Tímaritum eða á öðrum vettvangi. Það er út í hött
að leggja alla starfsemi félagsins í bönd af ótta við að CIA, jafnvel Iðunn muni
sölsa undir sig félagið. Ef þessi tvö bókaforlög (ég er sjálfur á snærum annars)
hafa áhuga á því að efla „þjóðfrelsi og sósíalisma", þá ætti síst að standa á
okkur að bjóða þau velkomin. Ef MM aftur á móti ætlar að gerilsneyða sig
með einangrun, þá legg ég til að félagið hætti sem baráttu- og bókmenntafélag
og gerist leyniþjónusta.
Hins vegar verður vandi MM ekki úr sögunni þótt skipulagsbreytingar komi
til. Hér er um annað og meira að ræða en rekstrarform MM, hér er spurt um
sjálfa driffjöður félagsins.
231