Tímarit Máls og menningar - 01.09.1978, Blaðsíða 31

Gilnter Wallraff
Viðtal við Wolf Biermann
Wallraff sá sem tekur viStalið er Þjóðverji búsettur í Vestur-Þýskalandi og
hefur á undanförnum árum getið sér orð sem blaðamaður en hann hefur ásmndað
að bregða sér í allra kvikinda líki og skrifa um reynslu sína. Eitt sinn dulbjó hann
sig sem erlendan verkamann, lifði og lýsti helvíti þeirra. Öðru sinni smygl-
aði hann sér inn í alþjóðasamtök fasista og glapti Spinola, sem þá var landflótta
frá Portúgal, til að eiga við sig viðtal og ljóstra upp um ráðagerðir sínar. Síðast
en ekki síst hefur farið mikið orð af síðasta uppátæki hans en honum tókst að
svindla sér inn í sjálfa Springerpressuna með því að gerast blaðamaður á Bild og
skrifaði síðan bók þar sem hann ljóstrar upp um og bregður ljósi á vinnubrögð
þeirra sem þar starfa.
Wallraff: Manstu, Wolf, þegar við hitmmst á sínum tíma heima hjá þér
í Chausseestrasse í Austur-Berlín? Þá var ekki fyrirsjáanlegt að þeir mundu
gera þig útlægan, og þú sagðir: Ef eitthvað slíkt kæmi fyrir mig gæti
ég alls ekki skrifað framar, þá væri mér öllum lokið. Nú hefurðu haldið
áfram að starfa og hefur aðlagast tiltölulega fljótt aðstæðum hér í sam-
bandslýðveldinu. Þú hefur ort og orðið mjög mikið úr verki á þessu ári
þrátt fyrir öll ferðalögin. Hefurðu skipt um skoðun síðan þá?
Biermann: Ef við hefðum setið svona andspænis hvor öðrum fyrir tveim-
ur mánuðum og þú hefðir spurt mig þessarar spurningar hefði mér vafist
mnga um tönn. Af skelfingu yfir að það væri raunverulega komið fram
sem ég spáði. Því satt að segja lokaði það á mér munninum fyrsta hálfa
árið sem ég var hér. En nú orðið virðist mér sem svo að ég geti þrátt fyrir
allt lifað hér fyrir vestan. Og að lifa merkir í augum þess sem er gerður
eins og ég að verða að liði í þágu þeirra pólitísku markmiða sem ég að-
hyllist. Eg hef reynt að skilgreina upp á nýtt allar þær brennandi spurn-
ingar sem ég var að glíma við. Og nú finnst mér — eins og t. d. síðast
þegar ég kom fram í Vesmr-Berlín, á Eissport leikvanginum frammi fyrir
meira en 6000 manns, að ég sé ekki lengur áttavillmr, stóreygur ferða-
langur í þessu Vesmr-Þýskalandi. Mér finnst ég nú orðið geta mjög vel
skipst á skoðunum við fólk, sé orðinn talsvert vel heima og kominn í
samband við það sem er raunverulega að gerjast í þessu þjóðfélagi. Það
er rétt, ég hef ort mörg ný kvæði sem fjalla að öllu leyti um ástandið í
249