Tímarit Máls og menningar - 01.09.1978, Side 25

Þrjú kvceði
Sá dólgur hefur hverja nótt
sér hagað líkt og trylltur
og ær að vörðum okkar sótt.“
— Þá ansaði ég stilltur:
6
„Jú víst, hann hefur æst mig upp
með ærið svæsnum kvæðum,
mér sýnist honum sannast lýst
sem svikahrappi skæðum,
og hefð’ eg ekki í skúmaskot
með skrif Kúrellu tyllt mér
og leðurblöku og Kafka kynnst
þá kannski hefði hann spillt mér.
Hve gott þið komuð, kvikindið
hann kúrir þarna í skáp,
svo grípið hann, en guð sé lof
ég gekk nú fyrr úr skráp.
Ég tel mig kristinn kirkjumann,
einn kindardindill er ég,
einn bljúgur þegn, með blómaljóð
svo blíðmannlega fer ég.“
Þeir köstuðu sér kempurnar
með krafti á skáldsins bólf.
Það eitt þeir fundu er upp var kastað
út um veggi og gólf.
Skýringar:
Francois Villon (1431 til á að giska 1463) var franskt skáld og stigamaður. Brecht
fékk ýmislegt að láni hjá honum þegar hann gerði söngvana í Túskildingsóperuna,
t. a. m. lungann úr kvæði Villons um Feitu Möggu.
247