Tímarit Máls og menningar - 01.09.1978, Side 83

Pétur Gunnarsson
Borg út í mýri
Inn í borg sat rithöfundur og pikkaði á ritvél. Óðruhverju þurrkaði hann
svitann af enninu og var búinn að tapa þræðinum. Hvernig sem hann
rembdist mundi hann ekki eftir neinu til að láta gerast. Púaði vindil og
sló öskuna í járnkrús, en annarsstaðar á borðinu var alveg eins krús sem
hann drakk úr kaffi. I fátinu sló hann af vindlinum í kaffikrúsina og
drakk úr öskukrúsinni. Hvar var þráðurinn? Loks vissi hann ekki lengur
hvort hann var að drekka vindil eða reykja kaffi og hellti sér yfir borðið
eins og hann ætlaði að fara að gráta, en það var til að skrifa þetta:
„Löngu eftir að ég er orðinn hás skal ég halda áfram að syngja um þessa
daga sem renna um greipar okkur en verða aldrei höndlaðir fyrir fingur-
björgum."
Greip jakka, þaut út og var staddur í miðju þessu lífi sem hann vildi
ná en kom ekki fingri á. Sólin skein hiklaust. Trjálaufið límt við ósýnilegt
loftið. Dagur póstkortanna runninn upp.
Nema á þessu korti hreyfðist sjórinn lítillega og öldurnar lögðust upp
á ströndina með lötu holhljóði sem breyttist öðruhverju í æsandi greddu-
hljóð.
Maður flatmagaði í Vassmýrinni með sjónauka og lék sér að því að
stækka lífið og draga til sín fólk, fugla og tré eða kippa sjálfum sér upp
í gluggakistur á Skólavörðuholtinu. Velti sér á bakið og beindi sjónauk-
anum upp í loft þangað til sólin rak gula fingur í augun á honum og
hann lá lengi blindur eins og glerbrot.
Kona gekk með börn til sitthvorrar handar yfir mýrina. Er pabbi í
þessari flugvél? spurðu þau alltaf þegar flugvél birtist. Er pabbi í þessari
flugvél kannski? spurði stúlkan og benti á ónýtt flak sem stóð á einni
löpp inn í bragga. Það voru tveir strákar inn í henni og földu sig meðan
þau gengu framhjá. Héldu síðan áfram að fikta í tökkunum og smndum
fannst þeim þeir ná að framkalla torkennileg urg- og sarghljóð eins og
þegar rafmagnslaus bíll startar. Kannski var það bara inni í þeim sjálfum.
Þeir voru búnir að pæla í þessu allan morguninn án þess að leggja niður
301