Tímarit Máls og menningar - 01.10.1979, Page 30

Tímarit Máls og menningar
Hlustið, þið sem við kusum í ráðin:
okkur var stungið svefnþorn,
en nú rísum við upp sem ein þjóð.
Löndin sem feðurnir námu
eiga niðjarnir að erfa:
það eru lönd mannanna,
þeir eiga að stjórna þeim saman,
þau eiga að vera í höndum þeirra um alla tíð.
Um mánaðamót okt./nóv. 1975 var í Port Alberni í Canada
haldin ráðstefna frumþjóða, sem eiga það sameiginlegt að
hafa misst ættland sitt í hendur innflytjendum og orðið
sjálfar kúgaður minnihluti í landi feðra sinna. Sume-sveitin
sendi ráðstefnunni eintak af nýjusm plötunni sinni ásamt
enskri þýðingu þessa ljóðs — „með alþjóðlegri kveðju til
vina okkar í öðrum hornum heims“.
LOKSINS GAT ÉG GLEYMT ÞÉR
(Land hvítu mannanna)
Loksins gat ég gleymt þér,
dreymir þig ekki lengur.
Sú var tíð, að ég þráði að sjá þig,
heyra þig öðru hverju
lofa einhverju, segja
eitthvað satt, eitthvað ástúðlegt.
Nú hugsa ég aldrei um þig,
dreymir þig ekki lengur.
Ég læt ekki oftar blindast.
Eftirleiðis mun ég fara gætilega
með ástina
og ekki kasta henni á glæ.
27 6