Tímarit Máls og menningar - 01.07.1980, Síða 22

Tímarit Máls og menningar
beita sér fyrir rammasamningi um kjör farandverkafólks. Hann ræddi síöan
einstakar kröfur þess, og kvaðst ekki sjá neina alvarlega annmarka á að hrinda
þeim í framkvæmd. Guðmundur sagði að það væri bókstaflega útilokað að þola,
að 60% af dagvinnulaunum væru greidd fyrir fæði eins og í Eyjum. Því þyrfti
snarlega að breyta.
Á fundinum lýsti farandverkafólk því yfir að aðgerðum þess væri lokið í bili.
Tilgangur þeirra hefði verið að fá verkalýðshreyfinguna til að taka upp málefni
farandverkafólks. Það hefði tekist framar vonum og nú ætti verkalýðshreyfingin
næsta leik.
Þingað á hausti
Þegar leið að hausti hélt margt farandverkafólkið úr Eyjum og atvinnurekendur
þar notuðu tímann til að losa sig markvisst, með Öllum tiltækum ráðum, við
þau sem framarlega höfðu staðið i baráttunni á meðan beðið var aðgerða
verkalýðshreyfmgarinnar.
Líður nú að 9. þingi VMSI, sem haldið var á Akureyri 12, —14. október, en
þangað hafði fulltrúum farandverkafólks verið boðið.
Þetta þing var spegilmynd þeirrar óvissu sem innan verkalýðshreyfingarinnar
ríkti og undirbúningur allur í molum. Drög að ályktun þingsins um kjaramál
lágu ekki fyrir þingfulltrúum fyrr en á öðrum degi þingsins. Þeim var varpað
beint í nefnd sem umbylti þeim í meginatriðum og lagði þar megináherslu á
jafnar verðbætur í krónutölu miðað við miðlungslaun, sem samþykkt var
mótatkvæðalaust á þinginu, þó síðan hafi flestir helstu forystumenn VMSÍ
svarið hana af sér. Sama endurtekur sig innan ASI, en umfjöllun um þennan
merkilega kapítula í sögu íslenskrar verkalýðshreyfmgar fellur utan ramma
þessarar skýrslu.
Fulltrúar farandverkafólks lögðu fram tillögu ásamt fulltrúum frá Reykjavík
og Akranesi, sem gerði ráð fyrir því að VMSÍ lýsti fullum stuðningi við kröfur
farandverkafólks og héti því að beita sér fyrir framgangi þeirra í komandi
samningum. Síðan voru kröfurnar taldar upp. Á þeim höfðu orðið nokkrar
breytingar. Fyrsta krafan, um húsnæðið, var nú orðin, til viðbótar því sem
samþykkt var á fundinum í Eyjum, að sett verði ný reglugerð um húsnæði það
sem ætlað er farandverkafólki. Onnur krafan, um trúnaðarmenn, var sú sama.
Þriðja krafan, um greiðslu ferðakostnaðar, var nú orðin um heimferðir á
mánaðarfresti í stað tveggja áður. Fjórða krafan, um réttindi í stéttarfélögunum,
var orðin að yfirlýsingu um að þingið beitti sér fyrir því að verkalýðsfélögin
tryggðu farandverkafólki full félagsréttindi á viðkomandi stað. Slíkt vareðlilegt,
148