Tímarit Máls og menningar - 01.07.1980, Síða 108

Tímarit Máls og menningar
ann, og hún þurfti ekki að líta á hann nema einu sinni til að fá þau ofan af
þeirri vitleysu:
— Þetta er engill, sagði hún. Hann hefur áreiðanlega komið að sækja
barnið, en veslingurinn er svo gamall að rigningin hefur fellt hann.
Næsta dag vissu allir, að í húsi Pelayos var í haldi engill af holdi og
blóði. I trássi við ráðleggingu nágrannakonunnar, sem hélt því fram að
englarnir nú á tímum væru burtflognir eftirlifendur himneskra vígaferla,
hafði heimilisfólkið ekki haft brjóst í sér til að berja hann til bana. Pelayo
hafði gætur á honum allan eftirmiðdaginn innan úr eldhúsi, vopnaður
fógetakylfunni sinni, og fyrir háttatíma dró hann engilinn upp úr leðj-
unni og lokaði hann inni í hænsnagirðingu. A miðnætti stytti upp og
Pelayo og Elísenda héldu áfram að drepa krábba. Stuttu síðar vaknaði
barnið, hitalaust og svangt. Þá fundu þau til örlætis og ákváðu að setja
engilinn á fleka, láta hann hafa ferskt vatn og mat til þriggja daga og leyfa
honum að freista gæfunnar úti á hafrnu. En þegar þau komu út í húsa-
garðinn í dögun hittu þau alla nágrannana við hæsnagirðinguna og voru
þeir að spauga við engilinn án nokkurrar guðhræðslu og fleygja til hans
matarbitum innum vírnetið, rétt einsog þetta væri ekki yfimáttúruleg
vera, heldur dýr í fjölleikahúsi.
Faðir Gonzaga kom fyrir klukkan sjö, áhyggjufullur vegna þessarar
yfirþyrmandi fréttar. Þá voru mættir til leiks forvitnir áhorfendur sem
voru ekki eins léttúðugir og þeir sem komið höfðu í dögun og höfðu i
frammi ýmiskonar ráðabrugg varðandi framtíð fangans. Þeir einföldustu
töldu að hann yrði gerður að bæjarstjóra alls heimsins. Aðrir, sem voru
skarpari í andanum, gerðu ráð fyrir að hann yrði hækkaður í tign og
gerður að fimmstjörnu hershöfðingja og látinn sigra í öllum stríðum.
Nokkrir draumóramenn væntu þess að hann yrði varðveittur sem sæðis-
banki til að gróðursetja á jötðinni kyn vængjaðra vitringa sem tækju að
sér að stjórna Alheiminum. En faðir Gonzaga hafði verið óbreyttur
skógarhöggsmaður áður en hann gerðist prestur. Þar sem hann stóð og
gægðist inn fýrir girðinguna fór hann með bænir sínar í snarheitum og
bað síðan um að hliðið yrði opnað til þess að hann gæti rannsakað nánar
þennan eymdarkarl, sem einna helst minnti á geysistóra og hruma hænu í
furðu lostnum hænsnahópi. Engillinn hnipraði sig saman í einu horninu
230