Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Page 101

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1984, Page 101
Drengurinn og trumban Pabbi! Guida, sjáðu hann pabba! Drengurinn þekkti hann einkum af því hann strauk úfið hárið. Þetta var hann. Faðirinn var hermaður. Ottalaus. Heyrðu, pabbi! hrópaði hann. En þögnin saug í sig sérhvert hróp. Enginn heyrði. Og svo rofnaði straumurinn skyndilega. Eða andstæður vindur blés öllu heldur yfir hann, ýfði, á sama hátt og kornöxin þegar óstýrilátur andvari skiptir um átt. Yst myndaði lögreglan vegg. Og handan við vegginn reis annar, með gnæfandi byssur sem biðu kyrrar eftir að líkamir fólksins byðu sig fram. Víst voru þetta sömu byssur og nóttina forðum. Upp úr fjöldanum reis rödd, ærandi, rám, bylgja sem hnígur og hefst síðan á ný. Ólgandi hjartað í brjósti Jenito langaði að slá tryllt í takt við strauminn og auka hann af reiði og ókyrrð. Pegar fjöldinn hóf áhlaup á ný, líkur særðu nauti, þá hrakti veggur mundaðra byssna hann undan. Straumurinn dreifðist. Fólk leystist frá honum á ólmum hlaupum og hvarf í lögregluvegginn; naut sem flýja og eru étin upp. Þau biðu ósigur, komust ekki gegnum vegginn. Jenito strauk höndum um ískalt og rakt ennið. Næstum eins og pabbi. Faðirinn var ósigrandi. Skyndilega leit hann á myndina á veggnum, stælta hestana, hermennina, trumbuna. Fólkið vantaði trumbu. „Lof- arðu?“ — „Nei, pabbi, ég get ekki lofað.“ Drengurinn fór að berja trumbuna áður en hann komst út á götu og opnaði sér stöðugt leið gegnum hikandi og dreifðan mannfjöldann, fremst í fylkinguna þar sem straumurinn gat runnið út í sandinn eða sigrað. Nokkrum klukkustundum síðar leituðu forvitnir enn að blóðblettin- um á miðri götunni, þegar þeir komu til að skoða götin á húsveggjunum eftir skotin. Bletturinn vottaði enn um staðinn þar sem byssukúlurnar hæfðu brjóst drengsins með trumbuna. En einhver hafði þurrkað hann. Og hinir forvitnu fóru, sannfærðir um að þegar vopnuðu mennirnir drepa þá skilja þeir enga bletti eftir sig. Bara holur. Með FERNANDO NAMORA, sem fæddist árið 1919 erum við komin að raunsæ- isskáldskapnum í nýja stílnum, eins og hann var sviptur öllum skrúða, en í hans stað var boðskapurinn og innihaldið agað af skoðun höfundar: engu að síður sér lesandinn að Namora er ekki alveg laus við táknið sem hér er hvorki tré né kona eða andblær æsku, heldur trumba. Namora og Manuel Fonseca voru helstu frumkvöðlar nýraunsæisins, hófu feril 571
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.