Tímarit Máls og menningar - 01.04.1989, Page 83
Saga sem gerist að morgni
mínar og svörtu sokkana, stend alklæddur og horfi á rúmið þar sem
konan mín liggur enn undir sæng.
Eg tek teppið og breiði það yfir rúmið. Þegar ég kyssi kinn konu
minnar finn ég að varir mínar eru þurrar og ég renni tungunni yfir
þær.
Eg geng inn í eldhús og það brakar í parketgólfinu og ég horfi á
hvítan ísskápinn og á blómin í gluggakistunni og ég sé að moldin í
blómapottunum er dökk og rök.
Eg læt renna kalt vatn í pott og set hann yfir helluna á eldavélinni
og kveiki undir. Þegar ég opna kaffibaukinn finn ég lyktina af kaff-
inu.
Eg stend við eldavélina og bíð þess að vatnið sjóði.
Eg tek lokið af pottinum og um leið stígur hvít gufa upp í loftið
og ég helli ólgandi vatninu ofan í pokann og ég sé hvernig svartur
vökvinn seytlar niður og hverfur.
Eg dreg fram stólinn og sest við eldhúsborðið og horfi á dökkar
sprungurnar í hvítmálaðri gluggakistunni og ég strýk fingrunum yfir
þær. Þegar ég horfi á lóðina sé ég að grasið hefur fölnað.
Eg helli hvítri mjólkinni í kaffibollann minn og sé hvernig langar,
hvítar slæður myndast og þegar ég tek um bollann með hendinni
finn ég að hann er heitur.
Eg kveiki ljósið inni á baði, horfi á sjálfan mig í speglinum.
Eg skrúfa frá kalda vatninu, horfi á það freyða í mjallhvíta laugina
og hverfa ofan í svart niðurfallið.
Eg set lófa mína undir bununa og læt tært vatnið safnast þar sam-
an og nudda andlit mitt upp úr því, finn kuldann og horfi á nokkra
vatnsdropa leka niður andlit mitt og háls, sé þá hverfa undir hvítan
skyrtukragann.
Eg brosi við sjálfum mér og sé rauðbleikt holdið fyrir ofan hvítar
tennurnar og tárin sem byrja að streyma og þegar þau snerta varir
mínar finn ég að þau eru sölt.
Eg tek með hægri hendi um grátt símtólið og ber það upp að eyr-
anu og heyri langdreginn sóninn, sný skífunni með vísifingri og
horfi á hana snúast til baka. Það er svarað og ég finn að öll orð eru
víðsfjarri.
Eg gríp um gyllt handfangið, held um það eitt andartak áður en ég
þrýsti því niður og lýk upp hurðinni.
TMM VI
209