Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.04.1989, Blaðsíða 136

Tímarit Máls og menningar - 01.04.1989, Blaðsíða 136
Tímarit Máls og menningar lega. Hann leitar lengra aftur og kemst að þeirri niðurstöðu að það hafi ekki verið af neinni köllun að hann hóf nám í guðfræði, heldur til „að krækja í sæmi- legar einkunnir, án óbærilegrar fyrir- hafnar“ (49). Hann rekur mistök sín til reynsluleysis, hann hafi verið fullur af óöryggi í kynferðismálum sem hafi valdið því að hann gekk með alls kyns óra um að kona sín elskaði sig ekki. Þetta óöryggi hafi tengdafaðir hans not- fært sér. Eftir þetta minnka tengsl hans við dóttur sína, hún glutrar niður ís- lenskunni og samband hans við fóstur- jörðina rofnar: „Mér fannst sem ég stæði einsamall í ókunnugri veröld: engar vörður til að vísa mér leiðina, engin teikn á himni.“ (51). Fyrsta þætti bókarinnar lýkur með því að hann hefur lokið doktorsprófi í heimspeki og tilkynnir konu sinni að hann ætli að taka tilboði föður hennar um starf hjá „Fyrirtækinu". Eiginkonan bregst illa við því en hann situr við sinn keip. Þau festast „í þægindum og mjúk- lífi“ (52). En eftir á reynir hann þó að sannfæra sig um að varnaðarorð hennar hafi ekki verið mælt af heilindum: „. . . hún hafði ávallt viljað vefja mig inn í þetta fánýta og hlaupkennda bílífi, sem hún var alin upp við og mun aldrei geta kastað frá sér.“ (52). Það er eftirtektarvert að Kóbajashi, hátt settur maður í Fyrirtækinu, grípur líka til bókmennta og lista þegar hann útskýrir eðli nýja starfsins fyrir Friðrik og Valdimar samstarfsmanni hans. Hann líkir iðnaðarnjósnum Fyrirtækis- ins við það þegar listmálarar læra af kollegum sínum. Og Gandí, Indverjinn sem verður þeim félögum innan handar við njósnirnar, er fyrrverandi doktor í bókmenntum. Blekkingar bókmennt- anna verða skóli í vélabrögðum verald- arinnar. I þriðja þætti bókarinnar hefur eymd Friðriks enn aukist. Hann virðist hafa brennt allar brýr að baki sér. Hann hef- ur viðbjóð á konu sinni og fjölskyldu hennar, starfi sínu og Fyrirtækinu. Það verður úr að hann telur Valdimar vin sinn á að koma með sér til Islands í nokkra daga. Kaflinn um það er þeir fara til veiða í Þingvallavatni er einn sá áhrifamesti í bókinni. Uti á Þingvalla- vatni nær tómleikakennd Friðriks há- marki: „Eg fann þyngsli á herðum mér, þyngsli tómleikans. Hann seig á herðar mér og þrýsti mér niður, þögnin fyllti eyrun og skuggarnir settust í kringum mig. Sólin var langt í burtu, langt fyrir ofan mig, og ég var depill í litlum hólma í bláu vatni með þyngsli heimsins á herðunum, tómleika heimsins. Ég varð að komast burt.“ (150). I þessum kafla verður Friðrik fyrst brjóstumkennanlegur. Hér nær örvænt- ing hans hámarki. Hann gerir sér ljóst að hann er „útlendingur, ókunnugur maður, gestur. Alls staðar.“ (152). Þriðja þætti lýkur er hann grætur sáran á leiði foreldra sinna í gamla kirkjugarð- inum við Suðurgötu. Þegar Krists var freistað í annað sinn tók djöfullinn hann með sér í borgina helgu og setti hann upp á burst must- erisins og sagði til hans: „Ef þú ert Guðs sonur, fleyg þér hér ofan því að skrifað er að hann mun bjóða sínum englum um þig, að á höndum bæri þeir þig svo að þú steyttir eigi fót þinn við steini.“ (Matt. 4, 5-6). Með því að hefja störf hjá Fyrirtækinu fellur Friðrik fyrir þessari freistingu. I starfi sínu er hann í sífelldum flugferðum, hann flýgur 262
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.