Tímarit Máls og menningar - 01.04.1989, Qupperneq 100

Tímarit Máls og menningar
saliæ 1666); Fomaldar sögur Nordrlanda I—III, útgefnar af C.C. Rafn (Kaup-
mannahöfn 1829-1830) og Die Bósa-Saga in zwei Fassungen.
32 Bósa saga og Herrauðs (Reykjavík 1971).
33 Fyrra blaðsíðutalið aftan við tilvitnunina vísar til útgáfu Jirizceks, hið síðara til
útgáfu Arna Björnssonar.
34 Árni Björnsson, tilv. rit, 8-9.
35 Sjá ennfremur grein mína, Frjáls veri folinn, Equus Troianus sive Trójuhestur
tygjaður Jonnu Louis-Jensen (Reykjavík 1986), 76-78. Franz R. Schröder hélt
að Bósa saga hefði orðið fyrir áhrifum frá frönskum fahliaux, en fór ekki nánar
út í þá sálma. Sjá Gunthers Brautwerbung und die Gpngu-Hrólfs saga, Fest-
schrift Eugen Mogk (Halle 1924), 585.
36 Sjá um þetta efni Muscatine, tilv. rit, 1—46; R. Howard Bloch The Scandal of
the Fabliaux (Chicago 1986), 59-100. Orðfærið er greinilega fengið að láni úr
fabliaux, en vera kann að orðaleikur s'é í. Árni Björnsson (tilv. rit, 76) stingur
upp á merkingunni „bútur eða teinn úr sorajárni sem herða þurfti í eldi með
því að rauðhita það, kæla og slá til á víxl“, og gæti það vel átt við. Alkunna er
og merkingin saur, lortur í seinni tíma máli.
37 Sjá Jón Helgason, Gamall kveðskapur (Kaupmannahöfn 1979), 15-30.
38 Saga Ólafs birtist í grein hans, Lúsarskinnið og raspurinn hans Jóns míns,
Höggvinhtela gerð Hallfreði Erni Eiríkssyni fimmtugum (Reykjavík 1982), 69-
72. Bassa sögu sagði Helgi malari Guðmundsson, húnvetnskur sagnaþulur,
Sigurði Nordal árið 1907 og birti Sigurður hana í Gráskinnu hinni meiri II
(Reykjavík 1962), 123-127. Sigurður segir frá því að annar sagnamaður, Gísli
Brandsson, hafi einnig sagt hana, en hann hafi haft „gaman af að ganga fram af
kvenþjóðinni með hispurslausu orðalagi", tilv. rit, 127. Því miður hefur sagan
ekki varðveist í gerð Gísla.
39 Lok Bassa sögu minna þó á dæmisögu og eru í ætt við sögurnar úr Disciplina
clericalis.
40 I þjóðsögum Jóns er þessi saga tekin úr handriti séra Páls Jónssonar í Hvammi,
Lbs 537 4to, og heitir þar Einfalda stúlkan.