Morgunblaðið - 25.04.2015, Side 85

MINNINGAR 85
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. APRÍL 2015
✝ Sigrún Bergs-dóttir fæddist í
Öræfasveit 27. júlí
1930. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðausturlands 13.
apríl 2015.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guð-
mundur Bergur
Þorsteinsson, f.
22.7. 1903, d. 15.2.
1995, og Pála Jón-
ína Pálsdóttir, f. 17.1. 1906, d.
20.1. 1991. Sigrún ólst upp hjá
foreldrum sínum á Hofi í Öræf-
um og var elst níu systkina, þau
eru: Páll, f. 1932, Guðrún, f.
1934, d. 2014, Jórunn Þorgerð-
ur, f. 1935, Steinunn, f. 1937,
Guðjón, f. 1939, Sigþrúður, f.
1943, Helga, f. 1945, d. 2000, og
Þorlákur Örn, f. 1952.
Eiginmaður Sigrúnar var
Sigrún ólst upp í foreldra-
húsum á Hofi og þar sem hún
var elst í systkinahópnum var
hún snemma farin að hjálpa til á
heimilinu inni sem úti. Á yngri
árum fór hún í vist í Reykjavík
og á Spóastöðum, einnig vann
hún á Landspítalanum og við
fiskvinnslu í Vestmannaeyjum.
Þau Þórður giftust 17. maí
1958 og settust að á æskuheimili
Þórðar, Miðbæ á Hnappavöllum,
og þar bjuggu þau alla tíð fé-
lagsbúi ásamt foreldrum Þórð-
ar, systkinum hans og síðast
Guðmundi syni sínum. Sigrún
vann heimilsstörfin og ýmis bú-
störf á Hnappavöllum. Hún var
mikil hannyrðakona, sér-
staklega að prjóna og hekla. Í
fjölda ára prjónaði hún fyrir
Handprjónasamband Íslands,
fyrst aðallega lopapeysur og
seinni árin rósasokka. Síðustu
rúmlega þrjú árin dvaldi hún á
Heilbrigðisstofnun Suðaust-
urlands þegar heilsan leyfði
ekki að dvelja lengur heima.
Sigrún verður jarðsungin frá
Hofskirkju í Öræfum í dag, 25.
apríl 2015, kl. 14.
Þórður Stefánsson,
f. 1923, d. 18.3.
2011. Þau eign-
uðust fimm börn: 1.
Guðmundur Berg-
ur, f. 1961, var gift-
ur Sigríði Stein-
móðsdóttur, f.
1968, þau skildu,
þeirra börn eru: a)
Björn Ragnar og b)
Salín Steinþóra.
Sambýliskona Guð-
mundar er Rósa Guðrún Daní-
elsdóttir f. 1974, börn hennar
eru: Katrín Ósk, Birgitta Karen,
Írena Þöll og Embla. Rósa og
Guðmundur eiga einn son: c)
Þórð Breka. 2. Sigurþór, f. 1962,
d. 1965. 3. Stefanía Ljótunn, f.
1969, gift Heiðari Björgvini Er-
lingssyni, f. 1972, sonur þeirra
a) Hafþór Logi. Tveir drengir
fæddust andvana.
Í dag kveð ég mömmu mína
elskulega hinstu kveðju. Hún
var tilbúin til brottfarar, orðin
þreytt á líkama og sál, heilsunni
búið að hraka síðustu þrjú árin.
Ég veit líka að þeir hafa tekið
vel á móti henni, pabbi og bræð-
ur mínir. Já, þrjú lítil börn
misstu þau foreldrar mínir, það
er ofraun sem enginn vill upp-
lifa eða ætla nokkrum manni.
En svona fór það og ekkert ann-
að í þá daga en að þrauka sorg-
ina af í hljóði og halda áfram.
Enda fengum við Guðmundur
bróðir minn alla ást og athygli
sem þau áttu. Mamma var harð-
dugleg eins og flestir af hennar
kynslóð, elst í sínum systkina-
hópi og var snemma farin að
hjálpa foreldrum sínum á æsku-
heimilinu. Eftir að foreldrar
mínir giftu sig settust þau að á
æskuheimili pabba, Miðbæ á
Hnappavöllum og bjuggu þar
alla tíð síðan. Mamma sinnti
heimilinu ásamt systrum pabba,
en það var oft margt í heimili og
í nógu að snúast.
Mamma var líka mikil hann-
yrðakona, prjónaði mikið og
heklaði. Í fjölda ára prjónaði
hún fyrir Handprjónasamband
Íslands, bæði lopapeysur og
rósasokka sem voru mjög vin-
sælir og mörgum gaf hún fal-
lega ullarflík.
Mamma var mjög fróð um
margt, fylgdist vel með hvað var
að gerast í samfélaginu, hún las
mikið, var hagmælt þótt hún
færi hljótt með það. Hún fylgd-
ist líka vel með hvað var í „ís-
lenska sjónvarpinu“ þ.e. RÚV,
síðustu árin sem hún bjó heima
var það Leiðarljós sem hún
fylgdist grannt með, það mátti
alls ekki hringja eða heimsækja
hana á milli kl. 17 og 18 virka
daga þegar það var á dagskrá,
enda hefði það ekki þýtt neitt,
hún var alveg inni í sjónvarpinu
á meðan.
Einnig fylgdist mamma náið
með fjölskyldunni sinni og vin-
um, ungum sem öldnum. Það
var sama hvort það vorum við
börnin hennar, barnabörnin, eða
börn ættingjanna og vina minna
sem ég tók stundum með mér til
hennar, allir voru hjartanlega
velkomnir og fengu óskipta at-
hygli, nóg að borða og jafnvel
nýja prjónaflík með sér heim.
Áður en hún veiktist, kom hún
oft til okkar á Höfn og dvaldi í
nokkra daga, það var alltaf góð-
ur tími og oft var hún með eitt-
hvert góðgæti í töskunni sinni
handa dóttursyninum, einu sinni
voru það pönnukökur.
Það var áfall fyrir mömmu
þegar pabbi greindist með alz-
heimer-sjúkdóminn. Hann var
heima eins lengi og hægt var en
dvaldi á hjúkrunarheimilinu á
Höfn síðustu fjögur árin áður en
hann lést í mars 2011. Það tók á
mömmu þótt hún bæri sig vel
en um haustið 2011 gat hún ekki
meir, þunglyndi og kvíði sóttu á
hana og fór hún því á hjúkr-
unarheimilið á Höfn og var þar
síðustu þrjú árin, þ.e. hún
treysti sér ekki til að vera ein.
Við náðum þó að skreppa í
sveitina hennar nokkrum sinn-
um á meðan hún treysti sér en
síðasta árið sem hún lifði hrak-
aði heilsu hennar hratt uns yfir
lauk þann 13. apríl síðastliðinn.
Ég trúi því að það hafi verið
fagnaðarfundir hjá þeim pabba,
drengjunum hennar litlu, afa,
ömmu og ekki síst systrum
hennar, Helgu og Guðrúnu, sem
voru farnar á undan henni og
hún saknaði svo mikið, þær
systur eru örugglega farnar að
finna ný lopamunstur til að
prjóna í Sumarlandinu.
Stefanía L. Þórðardóttir.
Þá hefur elskuleg móðursyst-
ir mín, hún Sigrún Bergsdóttir,
kvatt og farið yfir móðuna miklu
til sumarlandsins sem hún þráði
svo heitt eftir löng veikindi, þó
með góðum hléum.
Það fór þá svo að það varð
ekki langt á milli þeirra systra,
móður minnar og hennar, enda
höfðu þær löngum fylgst að bú-
andi á Hnappavöllum, aðeins gil
og bæjarlækur á milli.
Ég var þeirrar gæfu aðnjót-
andi að alast upp fyrir vestan
læk og Sigrún frænka mín aust-
ur á bæ eins og við sögðum allt-
af. Hún bjó þar með manni sín-
um Þórði og börnum ásamt
systkinum Þórðar, dásamlega
barngóðu fólki.
Sigrún var mikil hannyrða-
kona og allt lék í höndum henn-
ar, hvort sem það var sauma-
skapur, prjón eða hekl eins og
ættingjar og vinir hafa fengið að
njóta. Vettlingar, rósasokkar,
peysur og fleira mætti telja og
alltaf var Sigrún að gefa öðrum
eitthvað af hannyrðunum sínum.
Oft rétti hún mér eitthvað
prjónað á börnin mín og barna-
börn. Hún hafði mikinn áhuga á
að kenna mér ungri að prjóna
en hún var nú ekki öfundsverð
af því hlutverki því ég var svo
mikið fiðrildi, skoppandi á milli
bæja. Á þeim tíma voru margir
að alast upp á Hnappavöllum.
En Sigrúnu tókst þó einhvern-
veginn að kenna mér að prjóna
með sinni þolinmæði og kenn-
arahæfileikum og ég held að ég
hafi verið 11-12 ára þegar hún
lét mig prjóna peysu með laska-
ermum og flottu útprjóni, app-
elsínugula, og átti ég þessa
peysu í mörg ár.
Eins er ein minning mér sér-
staklega hugleikin. Sigrún og
Þórður eignuðust dreng sem hét
Sigurþór. Hann fæddist með
vatnshöfuð og var þess vegna
mikið fatlaður og það var í
fyrsta skipti sem ég sá barn í
göngugrind. Ég fór oft upp í
gömlu baðstofu til að reyna að
passa hann og það fannst hon-
um svo gaman að hann hló og
skríkti og ýtti sér um baðstofu-
gólfið. Hann dó svo rúmlega
þriggja ára, það var mikil sorg.
Svona er nú lífið, það skiptast
á skin og skúrir og það gerði
það svo sannarlega hjá henni
Sigrúnu. Það er svo margt sem
ég gæti sagt um mína góðu
frænku en of langt yrði að telja
það allt. Nú hafa orðið kyn-
slóðaskipti á Hnappavöllum og
mikil fækkun fólks. Sigrún er sú
síðasta sem kveður af þessari
kynslóð, blessuð sé minning
hennar og allra þeirra sem farn-
ir eru.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
„Far þú í friði, friður guðs
þig blessi. Hafðu þökk fyrir allt“
(Vald. Briem), elsku frænka.
Ég og fjölskylda mín vottum
öllum aðstandendum okkar inni-
legustu samúð.
Inga Ingimundar.
Þá er komið að kveðjustund.
Sigrún Bergsdóttir er síðust til
að kveðja af heimilisfólkinu sem
við systkinin fengum að dvelja
hjá á sumrin þegar við vorum
börn. Sigrún giftist Þórði
yngsta móðurbróður okkar og
bjuggu þau félagsbúi á æsku-
heimili Þórðar á Miðbæ á
Hnappavöllum ásamt systkinum
Þórðar. Til þeirra fórum við
systkinin í sveit á sumrin og
höfum síðan talið það okkar
annað heimili. Á svona tímamót-
um spretta minningarnar fram
og söknuðurinn er sár eftir því
sem nú er horfið.
Sigrún og Þórður eignuðust
fimm börn en misstu tvo drengi
í fæðingu og Sigurþór þegar
hann var þriggja ára. Enginn á
að þurfa að upplifa svo mikla
sorg en þessu mættu þau af
æðruleysi sinnar kynslóðar en
auðvitað hefur þetta markað
djúp spor í sálarlífið og enga
áfallahjálp að fá á þessum tíma.
Börnin þeirra, Guðmundur og
Lóa, og fjölskyldur þeirra voru
sólargeislarnir í lífi þeirra og
studdu þau foreldra sína af ein-
stakri ræktarsemi alla tíð.
Sigrún var barngóð, ljúf og
elskuleg í allri umgengni. Þó að
lífið færi ekki alltaf mjúkum
höndum um hana lét hún það
ekki bitna á umhverfi sínu. Hún
las mikið, var fróð, víðsýn og
fordómalaus. Hún hafði stál-
minni og til hennar var leitað
þegar rifja þurfti upp ýmislegt
úr sögu sveitarinnar. Það lék
allt í höndunum á henni og hún
hefði sómt sér vel sem handa-
vinnukennari þar sem þekking
hennar hefði nýst. Hún kunni þá
list að miðla öðrum af kunnáttu
sinni jafnvel þeim sem höfðu
þumalfingur á hverjum fingri,
alltaf þolinmóð og blíð. Sigrún
var mikið fyrir blómarækt og
þegar um hægðist hjá henni á
efri árum, heimilið minnkaði og
verkefnum fækkaði, gat hún
sinnt þessu áhugamáli sínu bet-
ur. Blómin launuðu henni um-
hyggjuna með blómaskrúð og
þeir eru ófáir afleggjararnir
sem við „stálum“ hjá henni.
Hún var sú flinkasta að baka
flatkökur, kleinur og pönnukök-
ur og alltaf að gera einhverjar
tilraunir og prófa eitthvað nýtt.
Þegar Þórður greindist með
sykursýki á efri árum var aðdá-
unarvert að fylgjast með því
hvernig hún lagði sig í líma við
að afla sér þekkingar um syk-
ursýki og breytti áherslum í
mataræði þeirra.
Þegar systur Þórðar voru
fallnar frá hélt Sigrún heimili
fyrir bræður Þórðar á meðan
þeir lifðu. Eftir fráfall Þórðar
bjó Sigrún ein og flutti sig yfir í
annað húsnæði á Miðbæ og
Guðmundur sonur hennar tók
alfarið við búinu. Þar bjó hún
sér yndislegt heimili og við átt-
um þar dýrmætar samveru- og
gæðastundir við rabb, hannyrðir
og notalegheit þar til hún flutti
alfarin á hjúkrunarheimilið á
Höfn. Okkur er sérstaklega
minnisstætt þegar hún hélt upp
á áttræðisafmælið sitt í hópi
fjölskyldu sinnar, systkina, vina
og sveitunga. Það var yndisleg-
ur dagur. Nú er tómlegt að
koma á heimilið hennar þar sem
við vorum alltaf velkomin.
Hennar er sárt saknað.
Sigrún glímdi við vanheilsu
síðustu árin sem hafði áhrif á
lífsgæði hennar og við vitum að
hún er hvíldinni fegin. Hún naut
góðrar umönnunar starfsfólks-
ins á hjúkrunarheimilinu en
ekki síst dóttur sinnar Lóu sem
býr á Höfn og hefur verið henni
ómetanlegur stuðningur í einu
og öllu. Sigrún fylgdist með
fólkinu sínu fram á síðasta dag
og því hvernig búskapurinn
gekk hjá Guðmundi á Hnappa-
völlum.
Við sendum Lóu, Guðmundi,
Heiðari, Rósu og barnabörnun-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning
Sigrúnar Bergsdóttur.
Sæmundur, Unnur, Helga,
Björk og Stefán.
Sigrún
Bergsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Okkar ástkæri,
BOGI ÞÓRIR GUÐJÓNSSON
vélvirki,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
sunnudaginn 19. apríl.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju
mánudaginn 27. apríl kl. 13.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á minningarkort
hjúkrunarheimilisins Sunnuhlíðar.
.
Sjöfn Sigurjónsdóttir,
Guðjón Bogason,
Heiða Bogadóttir, Robert Ickes,
Sólveig Bogadóttir, Páll Einarsson,
Þórunn Bogadóttir,
Heba Bogadóttir, Þórhallur I. Hrafnsson,
Linda Lea Bogadóttir
og aðrir ástvinir.
Útfararþjónusta
í 20 ár
Hinrik Valsson Svanhildur Eiríksdóttir Gísli G.Guðmundsson
Vistvænar íslenskar kistur, krossar og duftker
Hinrik: Sími 892 0748 / Gísli: Sími 482 4300
www.fylgd.is • fylgd@fylgd.is
Þjónusta allan sólarhringinn
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, tengdadóttir, amma og
langamma,
NANNA SIGRÍÐUR OTTÓSDÓTTIR
sjúkraliði,
Smyrlahrauni 44,
Hafnarfirði,
lést mánudaginn 20. apríl á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 29. apríl kl. 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
.
Bjarnar Ingimarsson,
Jóhann Guðni Bjarnarsson, Þórunn Huld Ægisdóttir,
Guðný Bjarnarsdóttir, Karl Óskar Magnússon,
Ingibjörg Bjarnarsdóttir, Sigurður P. Sigurðsson,
Ottó Albert Bjarnarsson,
Guðný J. Þorbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
HJALTI ÞÓRÐARSON
frá Hróðnýjarstöðum,
Gunnarsbraut 3,
Búðardal,
lést sunnudaginn 19. apríl á Sjúkrahúsi Akraness.
Útförin fer fram frá Hjarðarholtskirkju í Dölum laugardaginn
2. maí kl. 15.
.
Inga A. Guðbrandsdóttir,
Erna K. Hjaltadóttir, Vésteinn Arngrímsson,
Bára Hjaltadóttir, Magnús Arngrímsson,
Ólafur Guðjónsson,
Smári Hjaltason,
Sævar Hjaltason, María Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Þórðarsveig 3,
Reykjavík,
áður Borgarnesi,
lést þriðjudaginn 21. apríl.
Útför hennar fer fram frá Guðríðarkirkju miðvikudaginn
29. apríl kl. 13.
.
Hallur Björnsson,
Hafþór Hallsson, Ágústa Bjarnadóttir,
Sigurbjörn Hallsson, Mjöll Barkar Barkardóttir,
Ingþór Hallsson, Louise Bregendahl,
Laufey Rós Hallsdóttir, Betúel Ingólfsson
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR JÓHANNSSON,
Gunni Jó,
sjómaður frá Siglufirði,
lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar
fimmtudaginn 23. apríl.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 2. maí kl. 14.
.
Valey Jónasdóttir,
Óðinn Gunnarsson, Una Agnarsdóttir,
Jóhanna Gunnarsdóttir, Arnbjörn Eyþórsson,
Jökull Gunnarsson, Ásta Sigfúsdóttir,
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Björn Tryggvason,
Arnþór Þórsson, Brynja Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.